Ayaz, sırt çantasında sadece birkaç kuru ekmek, bir şişe su ve yüreğinde sonsuz bir merakla yol alıyordu. Gezgin Ayaz, hayatını dünyayı keşfetmeye adamıştı. Rengarenk bayrakların, farklı dillerin ve yeni dostlukların peşinde, küçük bir kasabaya varmıştı. Kasaba, bir zamanlar neşeli ve canlı renklerle doluymuş gibi görünüyordu ama şimdi kasvetli ve sessizdi. Sokaklar tozlu, evler bakımsızdı, insanların yüzlerinde ise umutsuzluk hakimdi. Ayaz, merakla bir yaşlı kadına yaklaştı. 'Merhaba teyze, burada bir gariplik var, neden bu kadar kasvetli?' diye sordu. Yaşlı kadın, derin bir nefes alarak 'Ayazcığım, bu kasabanın havasını kontrol eden Hava Taşı kayboldu. Onun yokluğunda kasabamızın neşesi de, güneşi de gitti' dedi. Ayaz, yaşlı kadının hikayesini dikkatle dinledi. Hava Taşı'nın, eski bir efsanede anlatılan, kasabanın refahını sağlayan büyülü bir taş olduğu anlatılıyordu. Taş kaybolunca, kasabayı sürekli soğuk ve kasvetli bir hava kaplamıştı. Bitkiler solmuş, hayvanlar hastalanmıştı. İnsanlar, kaybolan güneşin ve taze havanın özlemiyle içlerine kapanmışlardı. Ayaz'ın kalbinde sıcak bir duygu oluştu. Bu insanlara yardım etmekle ilgili bir sorumluluk duydu. 'Teyze, Hava Taşı'nı bulmak için elimden geleni yapacağım' dedi. Yaşlı kadın, minnettarlıkla Ayaz'a teşekkür etti. 'Efsaneye göre, Hava Taşı, Şimşek Tepesi'nin zirvesindeki gizli bir mağarada bulunuyor. Ama tehlikelerle dolu bir yolculuk seni bekliyor' diye uyardı. Ayaz, cesaretle Şimşek Tepesi'ne doğru yola koyuldu. Yol boyunca, uçurum kenarlarından geçerken dikkatli adımlar attı. Tehlikeli hayvanlarla karşılaştı. Bir kurt sürüsü ve zehirli bir yılan ona saldırdı ama Ayaz, çevikliği ve zekasıyla onlardan kurtuldu. Yolculuğu boyunca karşılaştığı tüm zorluklar onun kararlılığını daha da artırdı. Ayaz, sonunda Şimşek Tepesi'nin zirvesine vardı. Zirvedeki mağara karanlık ve gizemliydi. İçeri girdiğinde, mağaranın derinliklerinde parlak bir ışık gördü. Işığın kaynağı, Hava Taşı'ydı. Taş, o kadar güzel ve parlak görünüyor ki, Ayaz hayran kaldı. Ama taşın yanında, güçlü bir büyüyle korunmuştu. Ayaz, taşın büyüsünü kırmak için, aklını kullanmak zorundaydı. Efsaneleri ve eski kitapları hatırladı. Mağaranın duvarlarındaki işaretleri inceleyerek, Hava Taşı'nı koruyan büyünün nasıl kırılacağını anladı. Ayaz, mağaradaki tüm engelleri aştı. Doğru sözcükleri ve ritmik hareketleri kullanarak büyüyü bozdu ve Hava Taşı'nı aldı. Hava Taşı'nı kucağına aldığında, kasabaya doğru bir sıcaklık dalgası yayıldı. Ayaz, taşın yaydığı ısı ve ışıkla, mağaradan güvenle çıktı. Kasabaya döndüğünde, halk onu büyük bir coşkuyla karşıladı. Hava Taşı'nın dönüşüyle, kasaba eski neşesine kavuştu. Bitkiler yeniden yeşerdi, hayvanlar iyileşti, insanların yüzleri tebessümle doldu. Ayaz, yardımseverliği sayesinde kasabanın kurtuluşuna vesile olmuştu. Ayaz, bu macerasından 'Birlikte başaracağız' dersini çıkararak yolculuğuna devam etti. Yaşlı kadın ve kasaba halkı, Ayaz'a sonsuza kadar minnettar oldular ve onu kahramanları olarak hatırladılar. Ayaz, bu macerasından sonra öğrendi ki; yardımlaşma, zorlukları aşmanın en güzel yoludur ve en büyük zenginlik, başkalarına yardım etmektir. Ve Ayaz, dünyayı dolaşmaya, yeni yerler keşfetmeye, yeni insanlarla tanışmaya ve her zaman ihtiyaç duyana yardım etmeye devam etti.