Ayaz, küçük ama yaramaz bir çocuktu. Sımsıcak kahverengi gözleri ve yıpranmış, sevimli bir şapkası vardı. Her ne kadar iyi kalpli olsa da, ağzından çıkan kelimeler bazen bir fırtına gibi estirir, çevresindekileri üzebilirdi. Bir gün, büyükannesi'nin bahçesinde oynayan Ayaz, en sevdiği oyuncak arabasını çamura batırdı. 'Of, ne kadar pis!' diye bağırdı Ayaz, sesi bahçeyi titretti. Tam o sırada, bahçenin köşesinde saklanan, yaşlı ve bilge bir kaplumbağa ortaya çıktı. Kaplumbağa'nın kabuğu, güneşin parıltılarıyla adeta altın gibi parıldıyordu. 'Küçük dostum,' dedi kaplumbağa yavaşça, 'ağzından çıkan kelimelerin ne kadar güçlü olduğunu biliyor musun? Bir tohum gibi, güzel bir çiçek ya da dikenli bir çalı bitirebilirler. 'Of, ne kadar pis!' dediğin zaman, sadece arabayı değil, senin de kalbini kirlettin. Kelimeler, sihirli değnekler gibidirler. İyi ya da kötü sihir yapabilirler. ' Ayaz şaşırmıştı. Kelimelerin böyle bir gücü olduğunu hiç düşünmemişti. Kaplumbağa devam etti: 'Düşün bakalım, 'Güzel bir gün!', 'Ne harika bir oyuncak!', 'Çok mutluyum!' gibi kelimeler nasıl güzel bir atmosfer yaratır? Ama kötü niyetli kelimeler, fırtına gibi her şeyi dağıtır. Şimdi düşün, 'pis' kelimesi yerine 'temizlemek biraz zor olacak ama başarabiliriz' deseydin, hem kendine hem de arabana daha iyi hissettirirdi. ' Ayaz, kaplumbağa'nın sözlerini dikkatle dinledi. Haklı olduğunu anladı. O güne kadar, kelimelerinin gücünün farkında değildi. Kaplumbağa, Ayaz'a sihirli bir tohum verdi. 'Bu tohum, kalbinde iyi kelimeler yetiştirmene yardımcı olacak,' dedi. 'Her iyi kelime, tohumda bir çiçek açacak. Kötü kelimeler ise, tohumu kurutacak.' Ayaz, tohumu eve götürdü ve onu özenle bir saksıya ekti. O günden sonra, Ayaz konuşurken çok dikkat etmeye başladı. 'Günaydın!' diye merhaba dedi arkadaşlarına. 'Ne kadar güzel bir resim!' diye övdü arkadaşının resmini. 'Yardım edebilir miyim?' diye sordu annesine. Her iyi söz, Ayaz'ın kalbinde güzel çiçekler açtırdı. Tohum, her geçen gün daha da büyüdü ve çok güzel çiçeklerle doldu. Bir gün, Ayaz yine arabasını kirletti. Ama bu sefer, 'Of, ne kadar pis!' diye bağırmak yerine, 'Arabam biraz kirlendi, ama onu temizlemek için elimden gelenin en iyisini yapacağım' dedi. Bu kez, kalbinde minik bir çiçek açtı. Arabayı temizlemek zorunda kaldı, ama bunu yaparken keyifli ve mutluydu. Kelimelerinin gücünü anladığı için, işin zorluğuna aldırış etmedi. Çünkü artık biliyordu ki, doğru kelimeleri seçmek, zor işleri bile kolaylaştırıyordu. Ayaz, kaplumbağanın öğrettiklerini asla unutmadı. Ağzından çıkan her kelimeyi dikkatle seçti. Kötü kelimeler kullanmamaya çalıştı ve yerine güzel, sevgi dolu kelimeler kullandı. Böylece, Ayaz sadece kendisini değil, çevresindeki herkesi de mutlu etti. Hayatı, daha güzel ve renkli bir hale geldi. Sihirli tohumu da, her zaman güzel çiçeklerle dolu bir hatırlatma olarak, odasındaki pencere kenarında durdu. Ve Ayaz, bu macerasından çok önemli bir ders çıkardı: 'Kelimelerimiz, sihirli değnekler gibi, dünyayı değiştirebilir. Güzel ve iyi kelimeler kullanarak, dünyayı daha güzel bir yer haline getirebiliriz.' Bu yüzden, Ayaz her zaman nazik ve düşünceli kelimeler seçmeye özen gösterdi ve böylece hayatı boyunca, birçok kişiye mutluluk ve huzur getirdi. Ve bu mutlu son, her zaman onun için bir hatırlatma oldu; iyi kelimelerin gücünün sonsuza dek sürmekte olduğunu hatırlattı.