Amelia, meraklı ve cesur, henüz sekiz yaşında bir kızdı. Yaz tatili boyunca büyükannesinin yanında kalacaktı. Büyükannesinin evinin arkasında, yemyeşil bir vadide, eski ve biraz ürkütücü bir köşk duruyordu. Köşkün etrafında, sanki fısıldayan rüzgarlar gibi, gizemli bir hava vardı. Köylüler 'perili' diyorlardı. Amelia ise, korkmak yerine, heyecan duyuyordu. 'Bir perili köşk mü? Harika!' diye düşündü. Büyükannesi, köşkün hikayesini anlatmaya başladı. 'Çok eski zamanlarda, bu köşkte yaşlı bir büyücü yaşıyormuş, küçük Amelia. Bu büyücü, çok güçlü büyüler yapabilirmiş ama aynı zamanda çok yalnızmış. Yalnızlığından dolayı kötü büyüler yapmaya başlamış, çevresindeki insanlara zarar vermiş. Sonunda, kötü niyetinden dolayı köşke hapis olmuş. Ruhu hala burada dolaşıyor diye rivayet ediliyor.' Amelia, büyükannesinin hikayesinden çok etkilenmişti. Ertesi gün, büyükannesinin iznine rağmen, perili köşke doğru yola koyuldu. Yüksek duvarlar, yemyeşil bitkilerle kaplıydı. Kapı, eski ve paslanmıştı. Amelia, derin bir nefes alıp kapıyı hafifçe itti. Gıcırtılı bir sesle kapı açıldı. İçerisi karanlıktı. Amelia, cebinden çıkardığı küçük fenerini yaktı. Tozlu ve eski eşyalar her taraftaydı. Bir piyano, kırık bir ayna ve eski kitaplar... Amelia, dikkatlice köşkün içinde dolaşmaya başladı. Bir odada, eski bir günlük buldu. Günlüğün sayfalarından biri açık kalmıştı ve Amelia, eğilip okudu: '…yalnızlık çok korkunç bir şey… yardım edin…'. Amelia, günlükte yazılanlardan çok etkilendi. Yaşlı büyücünün ne kadar yalnız ve mutsuz olduğunu anladı. Amelia, 'O sadece yalnızdı, kötü biri değildi' diye düşündü. Bu düşünce, Amelia'nın kalbine bir sıcaklık yaydı. Köşkün içindeki her şeyin, yaşlı büyücünün mutsuzluğunun bir yansıması olduğunu fark etti. Amelia, köşkün her köşesini dikkatlice temizlemeye ve eski eşyaları düzenlemeye başladı. Piyanoyu tozdan temizledi, kırık aynayı dikkatlice bir kenara koydu ve eski kitapları özenle sıraya dizdi. Amelia, çalışırken, köşkün içindeki kötü hava yavaş yavaş dağılıyordu. Karanlık ve soğuk odalar, yavaş yavaş aydınlanmaya ve ısınmaya başladı. Amelia günlüğe de bir şeyler yazdı: 'Sevgili yaşlı büyücü, artık yalnız değilsin. Unutma ki, iyilik her zaman kötülüğü yener. Sana yardım etmek istiyorum.' Gün batarken, Amelia köşkten çıktı. Köşk, artık o kadar ürkütücü görünmüyordu. Amelia, o gece çok güzel bir rüya gördü. Rüyasında, yaşlı büyücü ona gülümsüyordu. Ertesi gün, Amelia büyükannesine köşkteki temizliği anlattı. Büyükannesi, Amelia'nın cesaretini ve iyiliğini görünce çok mutlu oldu. Amelia, köşkün perili olmadığını, sadece yalnız ve mutsuz bir büyücünün yaşadığı bir yer olduğunu anlamıştı. Amelia, kötü şöhretli köşkü temizleyerek, sadece köşkü değil, aynı zamanda yaşlı büyücünün ruhunu da temizlemişti. Bu olaydan sonra, köşk hakkında söylentiler azaldı. Çünkü Amelia, yalnızlığın ve kötü niyetin ne kadar kötü sonuçlar doğurabileceğini öğrenmiş, kötülüğün üstesinden iyilikle gelinebileceğini göstermişti. Amelia, her zaman iyiliği seçerek, her zaman doğru olanı yapmayı öğrendi. Ve herkes, Amelia'nın cesaretini ve iyiliğini takdir etti. Köşk, artık sadece eski ve güzel bir köşk olarak anılıyordu.