Ada, yedi yaşında, neşeli ve meraklı bir kızdı. Saçları güneşin altındaki buğday tarlası gibi altın sarısı, gözleri ise gökyüzünün mavisiydi. Ada, oyun oynamayı çok severdi ama en sevdiği oyun, bahçesindeki ağaçların altında, hayal gücünün sınırlarını zorlayan maceralar yaratmaktı. Ancak Ada'nın bir sorunu vardı; temizliğe pek de ilgili değildi. Oyuncakları her yere dağılırdı, elbiseleri kirlenir, elleri hep simsiyah olurdu. Annesi, defalarca temizliğin önemini anlatmış, kitaplardan hikayeler okumuştu ama Ada'nın ilgisi kısa süreli olurdu. Bir gün, Ada bahçesinde oynarken, gizli bir kapı buldu. Kapı, eski, yıpranmış bir ağaç gövdesinin arkasında gizlenmişti. Merakına yenik düşen Ada, kapıyı itti. Kapı gıcırtılar çıkararak açıldı ve Ada kendini bambaşka bir dünyada buldu. Bu dünya, parıldayan çiçeklerle dolu, şırıl şırıl akan bir nehirle çevriliydi. Ancak Ada, bu güzelliğin ardındaki kirliliği fark etti. Nehir kenarında, çöp yığınları vardı. Çiçekler soluyordu, çünkü toprağı çöp ve pislikle kaplıydı. Havada, kötü bir koku vardı. Ada, şaşkınlıkla etrafına bakındı. Büyük bir ağaç gövdesinin üzerinde, küçük bir yaratık oturuyordu. Yaratığın gözleri, parlayan iki zümrüt gibiydi. 'Merhaba,' dedi Ada, biraz ürkekçe. 'Ben Ada.' 'Hoş geldin Ada,' diye cevapladı yaratık. 'Benim adım Temizlikçi Tom. Bu güzel yeri kirleten kötü bir sihir var. Sadece temizlikle kırılır bu büyü.' Tom, üzgün bir şekilde etrafına baktı. 'Burayı temizlemek için çok gücüm kalmadı, yardımına ihtiyacım var.' Ada, birdenbire ne yapması gerektiğini anladı. Annesinin sürekli anlattığı temizliğin önemini hatırladı. 'Yardım edeceğim!' dedi heyecanla. 'Temizliği çok severim... ya da en azından öğrenmeyi çok istiyorum!' Tom, Ada'ya bir küre verdi. 'Bu sihirli bir küre. Dokunduğun her yeri temizler.' Ada, küreyi alarak nehrin kıyısındaki çöpleri temizlemeye başladı. Her dokunuşunda, çöpler kayboluyor, nehir parıldıyordu. Çiçekler canlanıyor, kokuları etrafa yayılıyordu. Ada, nehir kenarını temizledikten sonra, Tom'un gösterdiği çiçekleri sulamayı, yabani otları temizlemeyi öğrendi. Çalışırken şarkılar söyleyip, eğlenceli bir şekilde temizliği öğrenmişti. Saatlerce çalıştılar, Ada'nın azmi ve Tom'un rehberliği sayesinde, bölge tertemiz olmuştu. Havada, çiçeklerin güzel kokusu dolanıyordu. Gün batarken, Ada yorgun ama mutluydu. Tom, Ada'ya teşekkür etti. 'Senin sayende burası yeniden güzel oldu. Temizliğin sihirli gücünü gördüm. Sağ ol, Ada!' Ada gülümsedi. Tom, Ada'yı gizli kapıdan tekrar kendi dünyasına geçirdi. Ada, kendi bahçesinde uyandı. Etraf, hala biraz dağınık gibi görünüyordu. Ama Ada artık farklıydı. Tom’un söylediklerini, temizliğin önemini anlıyordu. O gün, oyuncaklarını topladı, giysilerini düzenledi, ellerini yıkadı. Artık temizlik, onun için sıkıcı bir iş değil, bir macera, bir sorumluluk ve bir sihirdi. Ada'nın temizlik macerası, ona temizliğin ne kadar önemli olduğunu öğretmişti. Temiz bir ortam, mutlu bir yaşam için çok önemliydi. Ve Ada, temizliğin sihirli gücünü, her gün kullanmaya karar vermişti. Bir daha asla dağınık olmayacaktı! Annesi, Ada'nın bu değişimi görünce çok mutlu oldu. 'Görüyor musun Ada?' dedi, 'Temizlik, sadece bir iş değil. Sağlığımız, mutluluğumuz ve çevremiz için çok önemli. Hem, temiz bir ortamda oyun oynamak çok daha keyifli değil mi?' Ada başını salladı ve annesine sıkıca sarıldı. Artık biliyordu, temizlik, bir maceradı ve bu macera her zaman mutlu sonla bitiyordu.