Rumeysa, küçük bir kızdı ve çok yalnızdı. Günlerini tek başına, bahçesindeki salıncağında sallanarak geçiriyordu. Bir gün, salıncağında sallanırken, gökyüzünde bir ışık gördü. Işık giderek büyüdü ve bir anda, yanına bembeyaz, tüylü bir bulut indi. Bulut, gülümseyerek 'Merhaba Rumeysa! Ben Bulut, senin hayali dostun. Seni yalnız görmek istemedim.' dedi. Rumeysa, şaşkınlıkla 'Hayali dost mu? Benim mi? Ama ben yalnız değilim!' diye cevapladı. Bulut, 'Ama sen kendini yalnız hissediyorsun. Hadi, birlikte oyun oynayalım!' dedi. Rumeysa, Bulut'la oyun oynamaya başladı. Bulut, onu gökyüzünde uçurdu, yıldızlarla dans ettirdi ve birlikte kahkaha attılar. Rumeysa artık yalnız değildi, çünkü Bulut, onunla her zaman birlikteydi. O günden sonra, Rumeysa'nın hayatı değişti. Bulut'la oyun oynamak, onu her zaman mutlu ediyordu. Rumeysa, arkadaşlarına da Bulut'tan bahsetti. Onlar da hayallerinde, kendilerine arkadaşlar edindiler. Rumeysa, artık biliyordu ki, yalnızlık sadece bir histi ve herkesin hayallerinde, kendisine arkadaş bulabileceğini.