Minik Ayıcık Balı çok severdi. Bir gün, annesi ona büyük bir kavanoz bal vermişti. 'Bu balı yavaş yavaş ye, tatlım' demişti annesi. Ama Minik Ayıcık sabırsızdı. Ormanda oynarken, arkadaşları Tavşan ve Sincap'ı gördü. 'Merhaba!' diye bağırdı. 'Annem bana harika bir bal kavanozu verdi! Tatmak ister misiniz?' diye sordu. Tavşan ve Sincap çok sevindi. Üç arkadaş, balı paylaştılar. Öyle çok güldüler, öyle çok oynadılar ki, bal kavanozu boşaldı. Sonra Minik Ayıcık annesine geri döndü. Annesi onu görünce 'Bal nerede?' diye sordu. Minik Ayıcık'ın yüzü düştü. 'Balı Tavşan ve Sincap ile paylaştım, anne' dedi üzgün bir şekilde. Annesi önce şaşırdı, sonra gülümsedi. 'Paylaşmak güzel bir şey, tatlım. Ama bir dahaki sefere, birazını bana da bırakmayı unutma' dedi. Minik Ayıcık annesinin sözünü dinlemeye söz verdi. O günden sonra, Minik Ayıcık balını paylaşmayı severdi ama her zaman annesi için de biraz ayırırdı. Öğrendi ki, paylaşmak güzeldir ama her zaman ölçülü olmak gerekir.