Mihrimah, bilgisayar ve telefonlardan başını kaldıramayan bir kızdı. 'Oyunlar oynamayı' severdi ama hep internet oyunları. Kardeşi Mihra ile oyun oynamak yerine, 'sadece ekranlara' bakardı. Bu yüzden Mihra ile sürekli kavga ederlerdi. Bir gün, Mihrimah'ın gözleri yanmaya, başı dönmeye başladı. 'Korkunç bir kaptan' rüyası görmeye başladı, bu kaptan onu her gece 'karanlık bir denizde' gezintiye çıkarıyor, 'korkunç canavarlar' gösteriyordu. Mihrimah uyuyamıyordu. Kaptandan çok korkuyordu. Annesi, 'Sevgili Mihrimah' dedi, 'gözlerin ve başın ağrıyor çünkü çok fazla ekrana bakıyorsun. Bilgisayar ve telefonlar eğlencelidir ama her şeyin fazlası zarar getirir. Dışarıda oyna, Mihra ile oyunlar kur, kitap oku, hayal gücünü kullan!' Mihrimah annesinin sözlerini dinledi. Mihra ile bahçede saklambaç oynamaya başladı, kitap okudu, resimler çizdi. Kısa zamanda gözleri daha iyi görmeye, başı daha iyi hissetmeye başladı. Artık kaptan rüyası görmüyordu. 'İşte şimdi iyiyim' diye düşündü. Bir gün, yeni bir oyun buldu. Bu oyunda, farklı renklerde boncuklar kullanarak 'güzel gözlükler' yapıyordu. Bu gözlükleri taktığında, dünyayı daha renkli ve güzel görüyordu. Mihrimah, artık ekranları fazla kullanmıyordu. Kaptan korkusu geçti. Kardeşiyle de güzel vakit geçiriyordu. 'Artık kavga etmiyoruz' dedi Mihra'ya. Mihrimah, 'Hayatın gerçek güzelliklerini' keşfetmişti. Ve her gece güzel bir uykuya dalıyordu.