Bir zamanlar, yemyeşil bir ormanın derinliklerinde, zeki bir maymun olan Mika yaşarmış. Mika, ormandaki herkesin sevdiği, şakacı ve eğlenceli bir maymundu. Ancak Mika'nın bir kötü huyu vardı: her zaman hile yapmaya çalışırdı. Bir gün Mika, ormanın en güzel ağacının tepesinde oturan, parlak siyah tüyleriyle bilinen bir karga olan Kika'yı gördü. Kika, gagasında parıldayan, lezzetli bir böcek tutuyordu. Mika'nın ağzı sulandı. 'Kika, o böceği bana verir misin? Çok açım,' dedi Mika. 'Hayır Mika, bu böcek benim. Sen kendi yiyeceğini bulmalısın,' dedi Kika. Mika, Kika'nın cevabına sinirlendi. Bir plan yapmaya başladı. 'Kika,' dedi, 'benim babam çok hasta ve sadece bu böcek onu iyileştirebilir. Lütfen onu bana ver, lütfen!' Kika, Mika'nın sözlerine inandı. 'Üzgünüm Mika, ama bu devirde babamıza bile güvenmemeliyiz,' diye düşündü. Kika, Mika'ya böceği verdi. Mika, böceği kapar kapmaz, hemen kaçtı. Kika, Mika'nın aldatmaya çalıştığını anlayınca çok üzüldü. Mika, böceği yedi ama hiç tatmin olmadı. Çünkü vicdanı onu kemiriyordu. Kika'nın güvenini suistimal etmişti. Mika, Kika'ya gitmeye ve özür dilemeye karar verdi. 'Kika, çok üzgünüm. Seni kandırdım. Bu böcekleri benim için aldatmanın bir yolunu bulmalıyım,' dedi Mika. Kika, Mika'nın pişmanlığını gördü. 'Önemli değil Mika,' dedi, 'senin bir ders aldığından eminim. Bundan sonra daha dürüst davranmaya çalış.' Mika, Kika'nın affetmesini çok sevindi. O günden sonra Mika, artık hile yapmayı bırakıp dürüst bir maymun oldu.