Küçük Eva, sevimli bir ponçik olan Ponçik'le birlikte yaşıyordu. Ponçik, Eva'nın en iyi arkadaşıydı ve her zaman yanında olurdu. Bir gün, bahçelerindeki güzel gül çalındı. Eva çok üzgündü. 'Ponçik, ne yapacağız?' diye sordu hıçkırarak. Ponçik, 'Üzülme Eva, birlikte buluruz!' dedi sakin bir sesle. İkisi de bahçeyi dikkatlice aradılar ama gülü bulamadılar. Eva'nın gözleri doldu. 'Annem ve babam çok üzülecek' dedi. Ponçik, 'Onlara gerçeği söyleyelim, birlikte çözüm buluruz' diye önerdi. Eva, anne ve babasına olanları anlattı. Annesi ve babası Eva'ya sarıldılar ve 'Üzülme canım, birlikte hallederiz' dediler. Ailece bahçeyi tekrar aradılar. Küçük bir böcek, gülü görmüştü ve ona nerede olduğunu gösterdi. Gül, bir ağacın arkasına saklanmıştı. Eva ve Ponçik çok sevindi. Gül yeniden yerine kondu. Eva'nın annesi ve babası, Eva'ya ve Ponçik'e sarıldılar. 'Sevgiyle her şeyi aşabiliriz' dediler. O günden sonra, Eva ve Ponçik, birbirlerine ve ailelerine olan sevgilerini daha da çok takdir ettiler. Ponçik, her zaman Eva'nın yanında olmuş, onu her zaman desteklemişti. Aileleri ise, Eva'nın üzüntüsünü paylaşmış ve ona olan sevgilerini göstermişlerdi. Bu olay, Eva'nın sevginin gücünü anlamasını sağlamıştı.