Esila, oyun oynamayı çok seven, enerjik bir kızdı. Ama bazen de, tıpkı diğer çocuklar gibi, sabırsızlanıp uslu durmakta zorlanırdı. Bir gün, bahçesindeki büyük ve ihtişamlı ağacın altında oynarken, dallar arasında parıldayan küçük bir ışık gördü. Merakla ağaca doğru koştu ve ışığın kaynağını aramaya başladı. Işık, ağacın gövdesinde, gizlenmiş küçük bir deliğe doğru yönleniyordu. Esila dikkatlice eliyle deliği açmaya çalıştı ve aniden, parıldayan bir toz bulutu ortaya çıktı. Toz dağıldığında, Esila'nın karşısında, güzel ve zarif bir peri belirdi. 'Merhaba Esila,' dedi peri, 'Ben bu ağacın koruyucusu, Peri Aydın. Beni rahatsız ettiğin için teşekkür ederim. Benim sihirli tozumu serbest bıraktın ve bunun için sana bir ödül vermeliyim.' Esila heyecanla, 'Gerçekten mi? Bana ne vereceksin?' diye sordu. Peri, 'Sana bir dileğini gerçekleştirme şansı vereceğim,' dedi. Esila çok sevindi ve hemen dileğini söylemeye hazırlandı. 'Bir sürü şeker istiyorum!' diye bağırdı Esila. Peri, 'Bir saniye bekle Esila,' dedi. 'Dileğini dikkatlice düşün. Çünkü bir dileğin sadece bir kere gerçekleşir.' Esila biraz düşündü ve 'Peki, her zaman uslu ve sabırlı olmak istiyorum, ve hep güzel rüyalar görmek istiyorum,' dedi. Peri gülümsedi, 'İşte bu harika bir dilek Esila! Şimdi her zaman sabırlı olacaksın ve her gece güzel rüyalar göreceksin,' dedi. Peri kaybolmadan önce, 'Unutma Esila, sabır en büyük erdemdir,' diye ekledi. Esila, periyle tanıştığı o günden sonra çok daha sabırlı oldu. Oyun oynarken beklemeyi öğrendi ve her zaman uslu durmayı tercih etti. Her gece güzel ve renkli rüyalar görüyordu. En önemlisi, Esila öğrendi ki, sabır ve uslu durmak, her zaman en iyi sonuçları getirirdi.