Ege, çok neşeli ve oyunbaz bir çocuktu. Her sabah uyanınca, güneş gibi parlayan bir gülümsemesi olurdu. Ama bir gün, Ege'nin dişleri biraz soluk görünmeye başladı. 'Aman Tanrım!' diye düşündü Ege, 'Dişlerim artık eskisi gibi parlak değil!' Üzüntülü bir şekilde annesine gitti. Annesi ona 'Sevgili Ege, dişlerini düzenli fırçalamayı unutmuşsun. İşte bu yüzden biraz soluk görünüyorlar' dedi. Ege, annesinin sözlerini dinleyerek, o an hemen dişlerini fırçalamaya karar verdi. Diş fırçasını eline aldı ve diş macununu sıkıp, 'Şimdi göreceksiniz!' diye bağırarak dişlerini fırçalamaya başladı. Dişlerini öyle güzel ve dikkatli fırçaladı ki, parıldayan dişleri adeta güneşe meydan okuyordu. Dişlerini fırçalarken, fantastik bir yolculuğa çıkmış gibiydi. Diş fırçası sihirli bir değnek gibiydi. Dişlerindeki küçük canavarlar, minik, şirin diş perilerine dönüştü. Bu periler, Ege'nin dişlerini birer birer temizleyip parlatıyorlardı. Yolculuğun sonunda, Ege'nin ağzı pırıl pırıl parlıyordu. Ege, çok mutlu olmuştu. O günden sonra, her gün düzenli olarak dişlerini fırçalamaya devam etti. Ve dişleri her zaman, güneş gibi parlamaya devam etti. Ege'nin maceraları bununla kalmadı; o, temiz ve sağlıklı dişleriyle, bütün arkadaşlarına da diş fırçalamayı öğretti. 'Bakın, diş fırçalamak ne kadar eğlenceli!' diye bağırarak.