Doruk Alp, çok yaramaz, çok da meraklı bir küçük çocuktu. Bir gün bahçede oynarken, annesinin çamaşır ipine asılı, rengarenk patikleri gördü. 'Aman Allahım, ne güzel patikler!' diye düşündü Doruk Alp. Patikler, sanki ona 'Gel, bizi giy!' diye sesleniyordu. Doruk Alp, en sevdiği kırmızı patiği kapıp ayağına geçirdi. Ama bu sıradan bir patik değildi! Doruk Alp, patiği giydiği anda havaya yükselmeye başladı! 'Vay canına!' diye bağırdı Doruk Alp. Havada süzülüyordu! Sarı patiği giydiğinde ise, çok hızlı uçmaya başladı. Mavi patik ise onu yavaşça yere indirdi. Doruk Alp, tüm gün patiklerle uçarak eğlendi. Bahçedeki çiçeklerin arasında dans etti, ağaçların tepelerinde salıncak yaptı, hatta komşunun kedisinin kafasını okşadı. Ama bir süre sonra, çok yükseğe uçtu ve kayboldu. 'Anne! Anne!' diye bağırdı. Annesi, Doruk Alp'in sesini duyunca çok korktu. Ama sonra, Doruk Alp'in rengarenk patiklerini gördü. 'Doruk Alp!' diye seslendi. Doruk Alp, annesinin sesini duyar duymaz, mavi patiği giyip yavaşça yere indi. Annesi onu kollarına aldı. 'Doruk Alp, bir daha patiklerle uçmaya çalışırsan, bana haber ver. Sana da bir çift uçan patik öreyim!' dedi. Doruk Alp, annesinin kollarında güldü. Öğrendi ki, eğlenceli şeyler yaparken güvenlik kurallarına uymak çok önemliydi. O günden sonra Doruk Alp, patiklerle uçmayı çok özledi ama her zaman annesine haber vererek, birlikte uçmayı tercih etti.