Bahar, meraklı ve enerjik bir kızdı. Kardeşi Metehan ise daha sakin, fakat aynı derecede zeki biriydi. Bahar ve Metehan, birbirlerine çok bağlıydılar; adeta iki damla su gibiydiler. Bir gün, bahçelerinde garip bir çiçek buldular. Çiçek, parlak, mor renkteydi ve olağanüstü bir güzelliğe sahipti. 'Bak Metehan!' diye bağırdı Bahar, 'Bu çiçeği daha önce hiç görmedim!' Metehan, dikkatlice çiçeği inceledi. 'Bence bu çiçek büyülü' dedi Metehan. 'Acaba ne yapar?' diye merak etti Bahar. İkisi de çiçeğe dokunmaya karar verdiler. Dokundukları anda, kendilerini büyülü bir ormanda buldular! Orman, rengarenk çiçeklerle, uçan böceklerle doluydu. Bahar ve Metehan, el ele tutuşarak ormanda yürümeye başladılar. Karşılaştıkları her yaratıkla arkadaş oldular, çünkü kardeşliklerinin gücünün farkındaydılar. Birlikte çalışarak, ormanın kötü büyücü tarafından büyülü bir uykuya dalmış hayvanlarını uyandırdılar. Büyülü bir yaratık onlara, sadece kardeşliğin gücünün bu büyüyü kırabileceğini söyledi. Bahar ve Metehan, zorluklarla karşılaştılar, ama her seferinde birbirlerine destek olarak üstesinden geldiler. En sonunda, kötü büyücüyü yenmeyi başardılar ve ormanın huzuru geri geldi. Yorgun ama mutlu bir şekilde, tekrar kendi bahçelerinde buldular kendilerini. Bahar ve Metehan, bu maceradan sonra kardeşliklerinin ne kadar güçlü olduğunu daha iyi anladılar. 'Birlikte her şeyin üstesinden gelebiliriz' dedi Bahar. 'Evet' diye yanıtladı Metehan, 'kardeşliğimiz her zaman bizim en büyük gücümüz olacak'.