Hüshüsseyin, küçük, tombul, kahverengi gözlü, sevimli bir çocuktu. Ancak Hüshüsseyin'in bir sorunu vardı: Çok öfkeli ve mutsuzdu. Her şeyden şikayet eder, sürekli sızlanırdı. 'Bu oyuncağı istemiyorum!', 'Bu yemek iğrenç!', 'Bu hava çok soğuk!' diye bağırırdı durmadan. Annesi, babası, hatta sevimli köpeği Boncuk bile onun sürekli mızmızlanmasından bıkmıştı. Bir gün, Hüshüsseyin yine çok sinirliydi. Annesi ona çorbasını yemesi için ısrar ediyordu ama Hüshüsseyin, 'İstemiyorum! Bu çorba çok kötü!' diye bağırıp çorbasını yere döktü. Annesi üzgündü ama sakin kalmaya çalışarak, 'Hüshüsseyin, böyle davranmak doğru değil. Çorbayı dökmek hem çirkin hem de israf. Bir dahaki sefere daha dikkatli olmanı istiyorum' dedi. Ancak Hüshüsseyin, annesinin sözlerini duymazdan geldi. Tam o sırada, kapının önünde Sümüklü Sümeyye belirdi. Sümeyye, Hüshüsseyin'in aksine, her şeye şükreden, neşeli bir kızdı. Elinden gelen her şeyi paylaşmayı severdi. Sümeyye, Hüshüsseyin'in çorbayı döktüğünü görünce, 'Yazık oldu Hüshüsseyin! Çorba çok güzeldi aslında' dedi üzgün bir ses tonuyla. Hüshüsseyin, Sümeyye'nin üzüntüsünü görünce biraz mahcup oldu. Sümeyye'nin aksine, o hep kendi mutsuzluğuyla ilgilenirdi, başkalarının duygularını düşünmezdi. Bu durumu ilk defa fark etmişti. Sonra, bahçede oynarken Götür Boklu Erkin'le karşılaştılar. Erkin, yeni bisikletini gösteriş yaparcasına gösteriyordu. Bisikletin üstünde tehlikeli hareketler yapıyordu, sağa sola savruluyordu. 'Bakın nasıl binebiliyorum!' diye bağırdı. Ancak bir anda dengesini kaybedip düştü. Dizini kanattı ve ağlamaya başladı. Hüshüsseyin, Erkin'in ağlamasına şaşırdı. Bu kadar da değildi diye düşündü. Oysa Erkin, düşmeseydi daha fazla sakatlanabilirdi. Sonra, mızmız Muhammed ortaya çıktı. Muhammed, çarşıya gitmek istiyordu ama annesi izin vermiyordu. 'Ben çarşıya gitmek istiyorum!' diye ağlıyordu. Hüshüsseyin, Muhammed'in ağlamasını gördü. 'Annenin bir nedeni vardır' diye düşündü. Çarşıya gitmemek için nedenler olabilirdi. O da sık sık istediği şeylere kavuşamadığında ağlardı. Ama her seferinde, istediği her şeye sahip olmanın mümkün olmadığını unutuyordu. Hüshüsseyin, o gün bu üç çocuğun da durumunu gözlemledi. Sümüklü Sümeyye'nin paylaşımını, Götür Boklu Erkin'in tehlikeli hareketlerinin sonuçlarını ve Mızmız Muhammed'in annesinin kararına saygı göstermemesini. Bu durumlar, Hüshüsseyin'in üzerinde büyük bir etki bıraktı. O gün, ilk defa kendi davranışlarını sorgulamaya başladı. Kendisi de altına etmişti, toynaklarını kesmemişti, bisiklete binerken saçma sapan hareketler yapmıştı ve annesinin 'Çarşıya gitmemeliyiz' dediğini göz ardı etmişti. O da aynı hataları yapmıştı. Eve döndüğünde, annesinden özür diledi. Çorbayı dökmek için çok üzgün olduğunu söyledi. Annesi onu kucakladı ve 'Önemli değil canım. Ama bir dahaki sefere böyle davranmamanı istiyorum. Başkalarının duygularını da düşünmelisin' dedi. Hüshüsseyin, annesinin sözlerini içtenlikle dinledi ve anladı. O günden sonra Hüshüsseyin, daha anlayışlı, daha sabırlı ve daha mutlu bir çocuk oldu. Öfkesini kontrol etmeyi öğrendi ve başkalarının duygularına karşı daha duyarlı oldu. Artık sızlanmak yerine, sorunlarını çözmek için daha olumlu yollar aramaya başladı. Altına etmeyi, toynaklarını kesmemeyi, bisikletle tehlikeli hareketler yapmamayı ve çarşıya gitmek için annesine yalvarmamayı öğrendi. Bir daha asla bunları yapmayacağına söz verdi. Sümüklü Sümeyye, Götür Boklu Erkin ve Mızmız Muhammed ile olan karşılaşmaları onun hayatını değiştirmişti. Ve böylece, Hüshüsseyin mutlu sonla dolu yeni bir hayat başlattı.