Hamza Pıtır, küçük, çevik ve çok meraklı bir tavşandı. Uzun, kabarık kulaklarının altında parıldayan gözleriyle dünyayı keşfetmeyi çok severdi. Bir gün, dedesinin eski sandığını karıştırırken, parlak, mor bir kristal buldu. Kristal, güneş ışığında muhteşem bir şekilde parlıyor, sanki içinde gizli bir sır saklıymış gibiydi. 'Bu ne acaba?' diye düşündü Hamza. Dedesi, yaşlı ve bilge bir tavşandı. 'Bu, Şans Kristali' dedi dedesi, 'Efsaneye göre, bu kristal sahibine büyük şans getirir ama çok dikkatli kullanılmalı.' Hamza, kristali dikkatlice cebine koydu ve ormanın derinliklerine doğru yola koyuldu. Kristal, sanki onu bir yere çekiyormuş gibi, kalbinin hızlıca çarpmasına neden oluyordu. Ormanın gizemli yollarından geçerken, bir su birikintisinin yanında küçük bir kurbağayla karşılaştı. Kurbağa, üzgün bir şekilde 'Arkadaşlarım kayboldu! Onları bulabilecek misin?' diye sordu. Hamza, merhametli kalbiyle hemen kurbağaya yardım etmeye karar verdi. Kurbağanın arkadaşlarını bulmak için, ormanın en karanlık ve gizemli köşelerini araştırdılar. Yollarında dev bir böceklerle karşılaştılar, incecik dallardan oluşan bir köprüden geçtiler ve gür bir şelalenin altından sıyrıldılar. Bir süre sonra, kayıp kurbağaları buldular. Küçük kurbağalar, sevinçten zıplayıp duruyorlardı. Hamza, kurbağaların sevincine ortak oldu ve Şans Kristali'nin ışığı, onların sevincini daha da güzelleştirdi. Araştırma sırasında, Hamza, kristalden yayılan sıcak bir his hissetti. O sırada gökyüzünde bir gökkuşağı belirdi ve Şans Kristali'nin ışığı, gökkuşağının renkleriyle karışarak harika bir manzara oluşturdu. Hamza, bu olağanüstü manzarayı izlerken, kendisine dua etti. 'Allah’ım, bana iyilik yapman için teşekkür ederim. Bana yardım etmen için dua ediyorum.' diye dua etti. Daha sonra, yoluna devam etti. Yolculuğu sırasında, bir ağaç kovuğunda küçük, hasta bir kuş yavrusu buldu. Yavru kuşun annesi yoktu. Hamza, yavru kuşu dikkatlice alarak, ona yemek ve su verdi. Yavru kuş, Hamza'nın şefkatli bakışları altında güç kazandı. Hamza, ormanın derinliklerindeki macerasında, birçok canlıya yardım etti. Kristalin şans getirme gücü ile hayvanları kurtardı, onların sorunlarını çözdü. Her yardım ettiği canlı, Hamza'ya minnettarlığını ifade etti. Hamza, onların teşekkürlerini duyarak, kalbinin daha da ısındığını hissetti. Hamza'nın bu iyilik dolu yolculuğunun sonunda, Şans Kristali daha parlak bir şekilde parlamaya başladı. Hamza anladı ki, kristalin gücü, iyilik yapmaktan geliyordu. Gerçek şans, başkalarına yardım etmekte yatıyordu. Hamza, ormanın derinliklerinden, kalbi sevgi ve neşeyle dolu olarak eve döndü. Dedesine, maceralarını anlattı ve öğrendiği dersi paylaştı. Dedesi, gururla torununun elini sıktı ve 'İyilik yapmak, en büyük şanstır' dedi. Hamza Pıtır, o günden sonra, her zaman iyiliği ve yardımseverliği ön planda tuttu. Şans Kristali'ni ise, bir hatıra olarak sakladı ve her zaman, iyiliğin en büyük güç olduğunu hatırladı. Öğrendiği ders, onu hayatının her alanında yönlendirdi ve onu her zaman mutlu ve huzurlu kıldı. Herkes onu sevip saydı, çünkü o, gerçekten iyi yürekli bir tavşandı. Herkesin ona hayran olması, onun en büyük ödülü oldu.