Güzel Çiçek adında neşeli bir kız vardı. Güzel Çiçek, mevsimlerin her birini çok severdi. İlkbaharın gelişiyle birlikte açan rengarenk çiçekleri görünce 'Harika!' diye bağırırdı ve hemen bir buket yapıp annesine götürürdü. Annesi de 'Ne güzel bir buket, canım kızım!' der, onu çok severdi. Yazın ise dondurma yediği zaman 'Bu dondurma dünyanın en güzel şeyi!' diye sevinirdi. Yağmur yağdığında ise şemsiyesi olmadan dışarı çıkıp 'Yağmur bana harika bir duş veriyor!' diye ıslanmanın keyfini çıkarırdı. Kışın ise kar yağınca arkadaşlarıyla birlikte kardan adam yapıp 'Bakın ne güzel bir kardan adam yaptık!' diye coşarlardı. Kışın bir gün Güzel Çiçek, kartopu oynarken bir sihirli kutu buldu. Kutuyu açınca içinde minik, parıltılı bir toz buldu. Toz, Güzel Çiçek'in eline değdiği anda onu bir periye dönüştürdü. Güzel Çiçek, peri olarak mevsimleri daha yakından tanıma fırsatı buldu. İlkbaharda çiçeklerin nasıl açtığını, yazın güneşin nasıl parıldadığını, sonbaharda yaprakların nasıl renk değiştirdiğini ve kışın kar tanelerinin nasıl dans ettiğini gördü. Bu macera Güzel Çiçek'i çok mutlu etti. Peri olarak geçirdiği zamanın sonunda, tekrar insan haline döndü. Ancak, artık mevsimlerin değerini daha iyi anlıyordu. 'Her mevsim çok güzel!' diye düşünerek annesine koştu ve 'Anne, tüm mevsimleri çok seviyorum!' dedi. Annesi onu kucaklayarak 'Ben de canım kızım, sen hep mutlu ol!' diye karşılık verdi. Güzel Çiçek, o günden sonra her mevsimin güzelliğini takdir ederek, her anını doyasıya yaşadı.