Eftelya, küçük, sarı saçlı, meraklı bir kızdı. Her gün, büyükannesinin evinin yakınındaki ormanın kenarındaki güneşli bir çiçek tarlasına gider, oradaki rengarenk çiçeklerle oyun oynardı. Tarlada papatyalar, menekşeler, lale ve daha birçok çeşit çiçek vardı. Eftelya, her çiçeğin kendine özgü güzelliğini keşfetmeyi çok severdi. 'Bakın ne güzel bir papatya!' diye fısıldardı bazen, incecik yapraklarına dokunarak. Bazen de bir kelebeğin çiçekler arasında uçuşunu izler, 'Harika bir dans!' diye hayranlıkla söylerdi. Bir gün, Eftelya tarlaya gittiğinde, gördüğü manzara onu çok üzdü. Tarlanın bir köşesindeki çiçekler solmuştu, yaprakları kurumuş ve rengi solmuştu. Eftelya çok üzüldü. 'Ne oldu bu güzel çiçeklere?' diye sordu kendine. Küçük elleriyle bir papatyayı nazikçe kaldırdı. 'Sen ne kadar güzel bir çiçeğiydin!' diye fısıldadı. Eftelya, çiçeklerin neden solduğunu anlamak için etrafına bakındı. Sonra fark etti, solmuş çiçeklerin yakınında küçük bir delik vardı. Delikten ince bir su damlası sızıyordu. Anladı ki, küçük bir su birikintisi, çiçeklerin köklerine zarar veriyordu. Eftelya, hemen aklına bir çözüm geldi. Evine koştu ve küçük bir kepçe aldı. Sonra, tarlaya geri döndü ve dikkatlice su birikintisindeki suyu kepçeyle alıp, tarlanın diğer tarafındaki bir oluğa boşalttı. Bu işlemi bir süre yaptıktan sonra, yorgun ama mutlu bir şekilde oturdu. Yavaşça, solmuş çiçeklere baktı. Güneş, çiçeklerin üzerine nazikçe vuruyordu. Eftelya, birkaç saat sonra tekrar baktığında, küçük bir mucizeyle karşılaştı. Solmuş çiçekler, yavaş yavaş canlanmaya başlamıştı. Yaprakları tekrar dikiliyordu ve renkleri canlanıyordu. Eftelya, çok sevindi. 'Harika!' diye bağırdı. Eftelya, o gün öğrendi ki, doğaya ve canlılara karşı duyarlı olmak, onlara sevgiyle yaklaşmak çok önemli. Doğanın küçük canlılarına yardımcı olmak, onların daha mutlu ve sağlıklı olmalarını sağlar. Eftelya, o günden sonra her gün çiçek tarlasına gidip, çiçeklerin bakımını yapmaya başladı. Onları suluyor, yabani otları temizliyor ve onları her zaman koruyordu. Çiçekler de, Eftelya'nın sevgi dolu bakımı sayesinde, her geçen gün daha güzel ve sağlıklı oluyordu. Eftelya'nın öyküsü, tüm dünyaya yayıldı. Çocuklar, Eftelya'nın hikayesini dinleyip, doğaya olan sevgilerini artırdılar. Hepsi, Eftelya gibi doğaya yardımcı olmak ve onu korumak için ellerinden gelenin en iyisini yaptılar. Eftelya'nın çiçek tarlası, sevgiden ve bakımdan parıldayan, renkli ve neşeli bir yer haline geldi. Eftelya, herkesin kalbinde, küçük ama büyük bir kahraman oldu. Çünkü o, doğanın güzelliğine ve canlıların yaşamına değer veren, küçük ama büyük yürekli bir kızdı. Ve bu da onu, her zaman mutlu etti.