Asaf, yeni bir okula başlamıştı. Okul çok eğlenceliydi ama Asaf, en çok ders çalışma ödevlerini sevmiyordu. Özellikle de matematik ödevleri, ona çok zor geliyordu. Bir gün, Asaf'ın babası ona çok eski bir kitap hediye etti. Kitabın kapağı deri ve üzerinde garip işaretler vardı. Asaf, kitabı merakla açtı. Kitabın sayfaları, parlak renklerle doluydu ve her sayfada farklı bir resim vardı. Asaf, sayfaları çevirirken, resimlerin hareket ettiğini ve sanki kendisine bakıyormuş gibi hissetti. Birden, kitabın son sayfasında bir kapı belirdi. Asaf, kapının önünde durdu ve 'Acaba bu kapı nereye açılıyor?' diye düşündü. Cesur bir şekilde, kapıyı açtı ve kendini sihirli bir bahçede buldu. Bahçede, konuşan çiçekler, uçan böcekler ve dans eden ağaçlar vardı. Asaf, bahçeyi keşfederken, bir ses duydu. 'Merhaba küçük çocuk! Neden buradasın?' diye sordu ses. Asaf, korktu ama sesin sahibi olan büyücü, çok iyi niyetli birisiydi. 'Ben Asaf, matematik ödevlerimi yapmak istemiyorum,' dedi. Büyücü güldü ve 'Matematik, sihir gibidir! Sadece doğru formülü bulman gerek!' dedi. Büyücü, Asaf'a matematik problemlerini çözmeyi öğretti ve Asaf, matematiğin ne kadar eğlenceli olduğunu fark etti. Büyücü, Asaf'a 'Çalışmak, sihirli bir anahtar gibidir. Kapıları açabilir ve seni yeni dünyalara götürebilir!' dedi. Asaf, bahçeden ayrıldı ve kitabını yanına aldı. Artık matematiği daha çok seviyordu ve ödevlerini yaparken kendini sihirli bahçede hissediyordu.