Bir zamanlar, masmavi bir denizin ortasında, ıssız ve gizemli bir ada vardı. Bu adaya, 6 yaşında Deniz, 4 yaşında Ilgaz ve yine 4 yaşında Kayra adında üç kardeş talihsiz bir fırtınanın ardından sürüklenmişti. Ada, her yerden yeşil bitkilerle kaplıydı ve harika çiçeklerle bezenmişti. Kardeşler, kendilerini bu yeni ve büyüleyici yerde bulduklarında korkuya kapılmışlardı. Fakat korkularını yenip, birbirlerine sarılan kardeşler, adada yeni bir maceraya atılmaya karar verdiler. İlk günlerinde, adanın gizemli ormanlarında yürürken, tuhaf sesler duymaya başladılar. Bir ağacın arkasından çıkmış, yumuşak ve tüylü bir sincap, 'Merhaba çocuklar!' diye seslendi. 'Ben Tıs, bu adanın en bilge hayvanıyım. Burada kaybolmuş görünüyorsunuz. Size yardımcı olabilirim.' dedi. Kardeşler, bir sincabın konuştuğuna inanamamışlardı. 'Biz bir fırtınada buraya sürüklendik. Evimize nasıl döneceğimizi bilmiyoruz.' diye cevapladı Deniz. Tıs, 'Bu adada birçok güzellik var. Eğer cesur ve yardımsever olursanız, evlerinize dönmenize yardımcı olabilecek bir hazine bulabilirsiniz.' diye açıkladı. Ardından Tıs, kardeşlere adanın kalbinde bulunan gizli bir hazineden bahsetti. Bu hazine, onlara dönüş yolunu gösterebilecek bir ipucu taşıyordu. Fakat bu hazineye ulaşmak için, birçok zorluğun üstesinden gelmeleri gerekiyordu. Tıs'ın tarif ettiği yola koyulan kardeşler, yolda birçok yeni ve ilginç hayvanla karşılaştılar. Konuşan bir papağan, onlara şarkı öğretti; akıllı bir kaplumbağa, onlara adanın tarihini anlattı. Bu hayvanlar, kardeşlerin cesaretini ve yardımseverliğini takdir ederek onlara yolculuklarında yardımcı oldular. Sonunda, hızlı ve tehlikeli bir nehre ulaştılar. Nehir, çok hızlı akıyordu ve kardeşler karşıya geçecek bir yol bulamıyorlardı. Tam ümitlerini kaybetmek üzereyken, bir su samuru onlara yardım etti. 'Ben Cıvıl. Sizleri karşıya geçirmek için botum var.' dedi. Cıvıl, onları güvenli bir şekilde nehrin diğer tarafına geçirdi. Kardeşler, Cıvıl'a çok teşekkür ederek, tekrar yola koyuldular. Uzun ve zorlu bir yürüyüşün ardından, hızlı akarsuların ve gür bitki örtüsünün ortasında, bir mağaraya ulaştılar. Mağaranın ağzında, devasa boyutlarda bir yılan duruyordu. Yılan, birbirine geçmiş dev bir halka gibiydi. Kardeşler, korkularına rağmen, yılanla konuşmaya karar verdiler. 'Merhaba, biz bu adayı keşfetmeye çalışan kardeşleriz. Bu mağarada bir hazine olduğunu duydum. Bize yardım edebilir misin?' diye sordu Deniz. Yılan, 'Ben Şimşek. Bu mağara, benim evim. Bu adada yaşayan tüm canlıların öykülerini anlatırım. Sizi korkutmadığım için teşekkür ederim. Şimdi sorularınıza cevap vereyim. Bu mağarada size evlerinize dönme yolunu gösterecek bir hazine var. Fakat bu hazineyi bu adayı ve tüm canlılarını sevdiğiniz için bulursunuz. Sevginin ve paylaşmanın gücünü keşfedeceksiniz.' dedi. Şimşek'in sözleri, kardeşleri etkilemişti. Onlar, adada gördükleri her şeyi sevdiklerini ve tüm canlılara yardım etmek istediklerini anlamışlardı. Şimşek, onlara mağaranın en derinlerine doğru ilerleyecek bir yol gösterdi. Kardeşler, uzun ve karanlık bir tünelden geçerek, sonunda, mağaranın en ucunda, bir sandık buldular. Sandığı açtıklarında, içinde parlayan altınlar değil, bir tomar kağıt buldular. Kağıtlarda, adaya özgü bitkilerin resimleri ve bu bitkileri kullanarak bir ilaç hazırlama tarifi vardı. Kardeşler, bu ilacın, adada yaşayan bir yaratığa faydalı olabileceğini düşündüler. Hemen ilacı hazırlamak için gerekli bitkileri topladılar. İlacı hazırladıktan sonra, bir ağacın arkasından çıkan küçük bir baykuşla karşılaştılar. Baykuş, çok hasta görünüyordu. Kardeşler, onu hemen ilacı içmeye zorladılar. İlaç, baykuşu hemen iyileştirdi. Baykuş, 'Ben Bilge. Sizlere çok teşekkür ederim. Sizler, adaya ve tüm canlılarına yardım eden gerçek kahramanlarsınız. Bu adanın en büyük hazinesi sevgi, paylaşma ve yardımseverliktir. Siz de bu değerleri hayatınızda her zaman taşıyın.' dedi. Kardeşler, Bilge'nin sözlerine çok sevinmişlerdi. Artık gerçek zenginliğin maddi şeylerde değil, kalplerinde taşıdıkları sevgi ve paylaşmada olduğunu anlamışlardı. Bilge, kardeşleri adanın en yüksek tepesine götürdü. Tepede, harika bir gemi duruyordu. Gemi, kardeşleri evlerine geri götürmek için hazır bekliyordu. Kardeşler, sevinçle gemiye binip, adadan ayrıldılar. Kardeşler, evlerine dönerken, adada yaşadıkları macerayı ve öğrendikleri dersleri her zaman hatırladılar. Artık, hayatlarında daima sevgiyi ve paylaşmayı önceleyeceklerdi. Çünkü gerçek zenginlik, kalplerinde taşıdıkları değerlerdi.