Kerem'in Yol Macerası

Kerem, küçük ve tatlı bir kasabanın cıvıl cıvıl ve renkli bir sokağında ailesi ile birlikte yaşıyormuş. Her gün okula gitmek için kasabanın ana caddesinden geçmek zorunda kalıyormuş. Bu nedenle de onu okula annesi götürüyormuş. Fakat Kerem artık okula tek başına gitmek istiyormuş.

Çünkü diğer arkadaşları artık 3. Sınıfa gittiklerini ve bu yüzden de okula tek başına gelebildiklerini söylüyorlarmış.  Kerem de arkadaşları gibi okula tek gitmek için annesinden izin istemek için sabah uyanır uyanmaz annesinin yanına koşmuş. “Anneciğim, bugün okula tek başıma gidebilir miyim?” diye sormuş. Annesi de “Tek başına gidemezsin Keremciğim. Bunun için biraz daha büyümen gerekir.” Deyince Kerem dayananmış ve tekrar sormak için atılmış. “Ama anneciğim sınıf arkadaşlarım da okula tek başına geliyor.

Ben neden tek gidemiyorum?” Annesi de hafif ve şefkatli bir tebessümle oğlunun başını okşamış ve “Çünkü onlar okula giderken ana caddeden geçmiyorlar. O yol, çocuklar için tehlikeli bir yol. Sen de biraz daha büyüdüğünde bu yoldan geçerek okula tek başına gidebileceksin.” Diye cevap vermiş.

Kerem annesinin bu cevabına karşılık vermemiş. Kahvaltısını yapıp okul kıyafetlerini giymiş. Fakat mutsuz görünüyormuş. Annesi bu durumda üzülmüş ama oğlunun başına bir şey gelmesinden korktuğu için onu okula tek yollamadığını bir türlü söyleyememiş. Annesi, Kerem’in çantasını sırtına takmış ve birlikte okulun yolunu tutmuşlar.

Annesi yol boyunca Kerem’in ne kadar mutsuz olduğunu görmüş fakat onu nasıl mutlu edebileceğini bilmiyormuş. En iyi yolun bu durumu Kerem’in öğretmeni ile görüşmek olduğunu düşünmüş. Kerem’i kucaklayıp yanaklarından öpmüş ve okulun kapısından yolcu etmiş. Kerem okul kapısından içeriye girdikten sonra annesi de hemen kapıdaki görevliye durumu belirtmiş. Öğretmen ile görüşmesi gerektiğini söylemiş. Birkaç dakika sonra öğretmeni Kerem’in annesinin yanına gelmiş. 

Annesi “Öğretmenim, Kerem’in sınıf arkadaşları okula tek başlarına geliyorlarmış. Kerem de okula tek gelmek istediğini söyledi. Ben de ana caddeden çok fazla araba geçtiği için tek başına yollamak istemiyorum. Ama bu durum Kerem’i çok üzdü. Ben de ne yapacağımı bilemedim. Sizinle bu konuyu konuşmak istedim.” Demiş.

Öğretmen, Kerem’in annesinin de bu duruma ne kadar üzüldüğünü fark etmiş. “Evet, artık 3. Sınıfa gidiyorlar. Bu nedenle evi okula yakın olan çocuklar tek başlarına okula geliyorlar. Fakat Kerem’in durumu farklı. Buna uygun bir çözüm yolu bulmamız gerek.” Demiş. Sonra aklına bir çözüm yolu gelmiş. “Ana caddede trafik ışıkları var. Trafik güvenliği için tabelalar ve kurallar da aynı şekilde görünüyor. Aslında Kerem’e okula gidip gelirken bu kuralları öğretirseniz tek başına güvenli bir şekilde gidip gelebilir.” Deyince Kerem’in annesi tereddüt ederek bakmış.

“Haklısınız öğretmen hanım. Birkaç gün ona eşlik edip trafik kurallarını öğretebilirim. Böylece artık tek başına gidip gelebilir.” Demiş. Öğretmen gülümseyerek Kerem’in annesine cevap vermiş. “Bu bizim de görevimiz. Çocuklara bizler de okulda trafik kurallarını öğretmek için bir etkinlik düzenlemeliyiz. Kerem sayesinde bütün çocuklarımız da kuralları öğrenmiş olur. Böyle bir şeye örnek olduğunuz için size teşekkür ederim.” Demiş ve sonrasında Kerem’in annesi eve doğru yola koyulmuş.

‍

Okul çıkışında Kerem, annesini sevinçli bir şekilde karşılamış. Annesi neler olup bittiğini anlatması için heyecanla bekliyormuş. Kerem annesini öptükten sonra heyecanlı bir şekilde anlatmaya başlamış. “Anneciğim, biliyor musun bize öğretmenimiz bugün trafik kurallarından bahsetti!” Annesi büyük bir mutlulukla oğluna cevap vermiş. “Aaa, ne kadar güzel bir şey bu! Neleri öğrendiniz bakalım?” Kerem, anlatmaya başlamış. “Trafik ışıklarının renkleri bize bir şeyleri anlatıyormuş.

Kırmızı dur ve yeşil de geç demekmiş. Bize yol gösterenler yalnızca bu ışıklar da değilmiş. Dur yazan kırmızı bir tabela varmış. Mavi tabelada okul çantası olan resimler de okul geçidini ve yürüyen adam resmi de yaya geçidini gösteriyormuş.” Demiş. Annesi, “Evet, hepsini çok güzel öğrenmişsin. O zaman yarın okula gidiş ve dönüş yolunda hangi kurallar ile karşılaştığımızı birlikte öğrenelim olur mu? Hem eğer hepsini doğru bir şekilde öğrenirsen belki de artık okula tek başına gidebilirsin.” Deyince Kerem mutluluğunu gizleyememiş.

“Oley! Gerçekten tek başıma gidebilirim öyle mi? Bu akşam hepsini öğreneceğim anneciğim. Çok teşekkür ederim!” diyerek mutlu bir şekilde yola devam etmiş.

Ertesi sabah Kerem çok heyecanlıymış. Çünkü trafik kurallarını annesi ile birlikte tekrar edecek ve sonra da okula tek başına gidebilecekmiş. Yola çıkar çıkmaz etrafını incelemeye başlamış. Ana caddeye gidene kadar hiçbir tehlike yokmuş. Fakat ana caddeye çıktıklarında ilk trafik kuralını görmüş.

“Anne bak, trafik ışıkları!” Annesi Kerem’in bu heyecanını görünce gülmüş. “Evet Keremciğim. Şimdi ışıkların hemen gerisindeki kaldırımda bekleyeceğiz. Ardından yayalar için yeşil ışık yandığını göreceğiz. Fakat yeşil ışık yanar yanmaz geçmeyeceğiz. Önce sola, sonra sağa ve sonra tekrar sola bakacağız.

Eğer herhangi bir araç gelmiyor ise kontrollü bir şekilde karşıya geçeceğiz. Anlaştık mı?” Kerem ellerini çırparak “Evet anne, anlaştık.” Demiş. Ve gerçekten de annesinin anlattığı bütün kuralları aklında tutarak karşıya geçmeyi başarmış. Okula doğru mutlulukla yürümeye devam etmiş. Fakat okula ulaşmak için bir ara sokaktan daha karşıya geçmeleri gerekiyormuş. Burada da annesi Kerem’i durdurup anlatmaya başlamış. “Keremciğim, yerdeki beyaz şeritleri görüyor musun? Bu şeritler yaya geçidi olduğunu gösteriyor. Işıkların olmadığı yerlerde bunlar bize yol gösteriyor.

Karşıda da okul geçidi tabelası var. Burada da durup önce sola, sonra sağa ve sonra tekrar sola bakmalısın. Eğer hiç araba geçmiyorsa panik yapmadan ama hızlı adımlar atarak karşıya geçmelisin.” Kerem, bütün bu kuralları hiç şaşırmadan yerine getirmiş. 

Okul çıkışında bu kez de dönerken annesi hiçbir şey söylemeden kuralları doğru yapmayı başarmış. Annesi de keyifle Kerem’i alkışlamış.

Kerem heyecanla sormuş “Anneciğim, artık okula tek başıma gidebilecek miyim?” Kerem’in annesi sabırla cevap vermiş “Evet, gidebileceksin. Ama ben senin başına bir şey gelmesinden çok korkuyorum çünkü seni çok seviyorum. Bu yüzden birkaç gün daha benimle gidersen çok mutlu olurum.” Bunu duyunca Kerem, annesini üzmek istemediğini fark etmiş “Senin için rahat edene kadar gelebilirsin tabi ki anneciğim. Nasılsa ben kuralları öğrendim. Artık istediğimiz zaman tek başıma gidebilirim.” Diyerek annesinin boynuna sarılmış. 

O günden sonra annesi Kerem’in tek başına okula gitmesine gönül rahatlığıyla izin vermiş. Hem annesi hem de Kerem bu duruma çok mutlu olmuş ve başka yollardaki trafik kurallarını öğrenmek için biraz daha büyümeyi dört gözle beklemiş.