Gümüş Sokaklar ve Bilge Tilki

Bir varmış, bir yokmuş… Gökyüzünün her daim mor, sokaklarının ise gümüş taşlarla kaplı olduğu büyülü bir şehir varmış. Bu şehre Gümüş Sokaklar denirmiş. Şehirde yaşayan insanlar, mutluluk içinde hayatlarını sürdürür, parıldayan sokaklarda neşe dolu yürürlermiş. Fakat şehrin en sevilen kişisi, cesur ve yardımsever bir çocuk olan Arda imiş.

Arda, Gümüş Sokaklar’da doğup büyümüş, henüz on yaşında olmasına rağmen yaşından beklenmeyecek kadar olgun ve düşünceli bir çocukmuş. Sokakta kimin bir ihtiyacı olsa, Arda hemen yardıma koşar, yaşlı komşularına su taşır, arkadaşlarının bozulan oyuncaklarını tamir eder, bazen de küçük kardeşiyle oyun oynar gibi onlara hikâyeler anlatırmış.

Bir gün, Gümüş Sokaklar’da her zamanki gibi huzur dolu bir sabah başlamış. İnsanlar, pencerelerini açmış, çocuklar sokaklarda oynamaya başlamış. Fakat öğleye doğru büyük meydandan garip bir ses duyulmuş: tik-tak, tik-tak… durrr!

Meydanın ortasında, şehrin en büyük ve en önemli saati duruvermiş! Bu saat, sadece zamanı göstermekle kalmaz, aynı zamanda şehrin düzenini de sağlarmış. Saat çalışmayı bırakınca, güneş batmaz, ay ve yıldızlar gökyüzüne çıkmazmış. İnsanlar telaşla meydanda toplanmışlar. Herkes birbirine “Ne yapacağız? Bu saati kim tamir edecek?” diye soruyormuş.

O sırada Arda, kalabalığın arasından sıyrılmış ve cesur bir sesle, “Ben bu saati tamir ederim!” demiş. Herkes ona şaşkınlıkla bakmış. Şehrin bilge yaşlısı, bastonuna dayanarak Arda’ya yaklaşmış ve “Arda, bu kolay bir iş değil. Saatin mekanizması, şehrin en derin koridorlarında saklıdır ve o yolu sadece Bilge Tilki bilir,” demiş.

Arda, kararlılıkla, “O zaman Bilge Tilki’yi bulmam gerek!” diye yanıt vermiş. Yaşlı adam, “Tilki’yi bulmak zor ama senin cesaretine güveniyorum. Onu bulursan, şehrimizi kurtarabilirsin,” demiş.

Arda, annesinin ördüğü kırmızı atkısını boynuna sarmış, çantasına biraz yiyecek, bir fener ve bir de küçük bir not defteri almış. “Belki bu yolculukta öğrendiklerimi not ederim,” diye düşünmüş. Sonra, Bilge Tilki’nin yaşadığı söylentilere göre Gümüş Orman’a doğru yola çıkmış.

Orman, şehirden çok uzakta değilmiş ama içeri girince büyüklüğü ve sessizliği insanı biraz korkutuyormuş. Arda, kalbinde bir cesaret hissetse de, arada bir dalların çıtırtısından irkilmeden edememiş. Birkaç saat yürüdükten sonra, parıldayan bir çalının arkasından altın rengine benzeyen parlak bir ışık görmüş.

Çalıların arasından, gözleri bilgelikle parlayan, altın renkli bir tilki çıkmış. Tilki, “Beni arıyordun, değil mi?” diye sormuş.

Arda şaşkınlıkla, “Evet, Bilge Tilki sensin! Bana şehrimizin saatini tamir etmem için yardım etmelisin,” demiş.

Tilki, sakin bir sesle, “Eğer bu görevi üstlenmek istiyorsan, üç önemli testten geçmen gerekiyor. Sabır, dürüstlük ve takım çalışması senin yolunu açacak,” demiş.

Arda tereddüt etmeden, “Hazırım! Bu testlere gireceğim,” demiş.

Tilki, Arda’yı Gümüş Orman’ın derinliklerinde parlayan bir gölete götürmüş. Göletin ortasında, bir taş yükseliyormuş ve taşın üstünde saati tamir etmek için gereken ilk parça duruyormuş. Tilki, “Bu parçayı ancak su durulduğunda alabilirsin. Ama sabretmezsen su hiç durulmaz,” demiş.

Arda önce hemen suya dalmayı düşünmüş, ama suyun dalgalarla çırpındığını fark etmiş. Eğer acele ederse parçayı kaybedebileceğini anlamış. Bir ağacın altına oturmuş, derin bir nefes almış ve sabırla beklemeye başlamış. Saatler geçmiş gibi hissetmiş ama sabrını kaybetmemiş. Sonunda göletin suyu durulmuş ve taş net bir şekilde ortaya çıkmış. Arda, dikkatlice suya girip parçayı almış.

Tilki gülümsemiş ve “Sabır, zorlukları aşmanın anahtarıdır. Şimdi ikinci teste geçiyoruz,” demiş.

Tilki, Arda’yı büyülü bir labirente götürmüş. Labirentin taş duvarları, yıldızlar gibi parlıyormuş ama içindeki yollar çok karmaşıkmış. Tilki, “Eğer kaybolursan, bir yol gösterici bulacaksın. Ama ona sadece doğruyu söylersen yardım alabilirsin,” demiş.

Arda, labirentin içine girmiş. Yollar birbiriyle kesişiyor, her döndüğü köşe onu daha da karıştırıyormuş. Uzun süre ilerledikten sonra yorulmuş ve ne yapacağını bilemez halde oturmuş. Tam o sırada, gümüş kanatlı bir güvercin çıkagelmiş.

“Yolunu mu kaybettin?” diye sormuş güvercin.

Arda önce “Hayır, sadece dinleniyorum,” diyecekken bir an durmuş. Yalan söylemek istememiş. “Evet, yolumu kaybettim ve ne yapacağımı bilemiyorum,” demiş.

Güvercin, kanatlarını çırparak, “Dürüstlük en güçlü pusulandır,” demiş ve ona doğru yolu göstermiş. Labirentin sonunda, saatin ikinci parçasını bulmuş.

Tilki, Arda’yı karanlık bir mağaraya götürmüş. Mağaranın içinde büyük bir taş kapı varmış ve üzerinde parlayan yazılar yer alıyormuş: “Bu kapı, tek bir kişinin gücüyle açılmaz.”

Arda, önce kapıyı tek başına itmeye çalışmış ama kapı kımıldamamış. Tilki, “Beraber çalışırsak bu kapıyı açabiliriz,” demiş. Arda, Tilki’nin söylediklerini anlamış ve birlikte çalışmaya başlamışlar. Arda, mekanizmayı anlamaya çalışırken, Tilki kapının etrafındaki taşları hareket ettirmiş. Sonunda, kapı büyük bir gürültüyle açılmış ve saatin üçüncü parçası ortaya çıkmış.

Arda, üç parçayı da toplayarak Gümüş Sokaklar’a dönmüş. Şehir meydanında herkes heyecanla bekliyormuş. Arda, parçaları dikkatlice yerine yerleştirmiş ve saat tekrar çalışmaya başlamış. Güneş batmış, yıldızlar gökyüzünde parlamış ve şehir yeniden hayat bulmuş.

Tilki, bir tepenin üzerinde durmuş ve Arda’ya bakarak, “Sabır, dürüstlük ve takım çalışmasıyla her zorluğun üstesinden gelebilirsin. Bu dersler seni hayatın boyunca güçlü kılacak,” demiş ve sessizce ormanın derinliklerine çekilmiş.

O günden sonra Arda, sadece şehrin kahramanı olarak değil, aynı zamanda herkesin örnek aldığı bir çocuk olarak anılmaya başlamış. Gümüş Sokaklar, onun cesareti ve bilge davranışlarıyla daha da güzel bir yer haline gelmiş.