Bal ile Şeker

İnsanlardan uzak, yedi dağın ardında sadece minik insanların yaşadığı bir ada varmış. Dört tarafı suyla kaplı olan bu tam adada Lila ve Mila adında ikiz kız kardeşler yaşarmış. Burada yaşayanların boyları sadece bir pirinç tanesi kadarmış.  Eşyaları yiyecek ve içecekleri de kendileri gibi minicikmiş.

Lila sütünü şekerli Mila da ballı seviyormuş. Birbirlerinden ayrıldıkları tek nokta buymuş. Bir gece Lila şekerli Mila da ballı sütlerini içip uyumuşlar. Onlar uyuyunca küçük buzdolabının ışıkları yanmış. Şeker ile bal tartışıyorlarmış:

Ben daha tatlıyım süt benimle daha lezzetli olur.

Hayır ben daha tatlıyım. Hem süt gibi beyazım. Sen sütün rengini bozuyorsun.

Bozmuyorum ben ona tat veriyorum.

Tartışma sabaha kadar sürmüş. Reçel ve peynir araya girmişler ama onları ayıramamışlar. Bal şekere çok sinirlenmiş ve öfkeyle diğer tarafa geçerken buzdolabından yere düşüp paramparça olmuş.

Olamaz bal her yere dağıldı!

İmdat yardım edin.  Eriyorum!

Ülke o kadar sıcakmış ki bal sıcaktan eriyip kaybolmuş. Süt içmek için gelen Mila balı göremeyince çok üzülmüş. Arkadaşları balın başına geleni anlatmışlar. Mila:

Her besinin yeri ayrıdır neden şekerle kavga ettiler?

Aslında sadece oyun olarak başlamıştı ama işler birden tersine döndü. Bal için çok üzgünüz. Onu çok özlüyoruz.

Süt de çok üzgünmüş. O hem az şekerli hem de ballı lezzetli oluyordu. Ülkede hiç bal kalmamıştı çünkü herkes aynı dolabı kullanıyordu.  

Kısa süre sonra herkes abur cubur yemeye başladı. Baldan sonra reçeller de tükenmişti. Mila ve Lila bir çözüm yolu bulup balı geri getirmek istiyorlardı. Arıların yanına gittiler. Arılar:

Polen yok. Bu yüzden bal yapamıyoruz. Hava kirliliği yüzünden çiçekler açmıyor.

İkizler gökyüzüne çıkıp bulut ve rüzgârla konuştular. Rüzgâr esti ve havayı temizledi ama çiçeklerin açması için mevsimlerin hızla değişmesine ihtiyaçları vardı. Hemen mevsimler perisine gittiler.  Mevsimler değişemezdi. Peri bunu yapamayacağını söyledi. Bu kez de zaman perisine uçtular. Zaman perisi onları kırmadı çünkü o da balı çok seviyordu. Zaman çok hızlı aktı. Tam üç yıl geçti. Çiçekler açmış hava tertemiz olmuştu. Arılar hemen bal yaptılar. Birkaç hafta sonra ilk bal peteği hazırdı. Mila ve Lila çok mutlu oldular. Besinler de artık mutluydu. Artık hiç tartışmıyorlardı. Hepsinin ayrı bir lezzeti vardı. Hiç birisi diğerinin yerini tutamazdı.