Doğanın Kanunu

Bir varmış bir yokmuş. Koca bir ormanın içinde yaşayan binbir çeşit hayvan, böcek ve çok da güzel ağaçlar varmış. Fakat içlerinden bir ağaç varmış ki, güzelliği tüm ormanlarda dillere destan olmuş. Yapraklarının yeşilliği, kocaman gövdesi, dibindeki kökü… Yani varlığının hepsi birbirinden güzelmiş. Bu güzeller güzeli ağacın canı çok sıkkınmış ve yanında bulunan en yakın arkadaşları onun moralinin bozuk olduğunu görmüşler. Güzeller güzeli ağaca:

“Güzel ağaç, senin neyin var, neden moralin bozuk?” diye sormuşlar. Güzeller güzeli ağaçta cevap vermiş:

“Nasıl bozuk olmasın canım dostum, insanlar nasıl da diğer arkadaşlarımızı kestiler. Hem de canlı canlı kestiler. Nasıl da canları acımıştır şimdi. Sırf yaprakları arada bir soluyor diye, gidip kestiler onları. Birde hayvanlar, nasıl da korktular bu olanlara. Bu durum beni çok üzüyor, elimden bir şey gelsin istiyorum. Onları durdurabilmek için yapabileceğimiz bir şey?” Arkadaşları bu güzeller güzeli arkadaşlarına hak vermişler. Bu kadar güzel olmasına rağmen kendini değil de, arkadaşlarını düşünmesi o kadar fedakârca bir davranışmış ki, arkadaşları da bunun farkındaymış.

Ormandaki tüm ağaçlar günlerce düşünmüşler ne yapacaklarını. İnsanların onlara da zarar vermelerini istemiyorlarmış. Çünkü bu koca ormanı oluşturan onlardı ve bu insanlar bu güzelim ormanı yok edeceklermiş. Nerede solan ağaç görseler direk kesiyorlarmış. Bunun için bir çare bulmalıydı bu güzeller güzeli ağaç fakat ne yapmalıydı? Güzeller güzeli ağaç günlerce düşünmüş ve sonunda ne yapacağını bulmuş. Tüm arkadaşlarını bir araya toplamış ve yapacakları planı anlatmaya başlamış:

“Dostlarım ne yapacağımızı buldum sizi de o yüzden buraya çağırdım.”

“Gerçekten mi, hemen anlat güzeller güzeli ağacımız.” demiş arkadaşları. Güzeller güzeli ağaç planını anlatmaya başlamış:

“Dostlarım, ilk önce rüzgâr ile anlaşmamız gerekecek. Rüzgârın nerede olduğunu bilen var mı?” Meyve ağacı bir anda öne atılmış ve:

“Ben gördüm güzeller güzeli ağaç. En son ormanın sonlarında bulunan dağın yamacında oturuyordu. Fakat güzeller güzeli ağaç, ne için sordun ki rüzgârı?” güzeller güzeli ağaç cevaplamış:

“Rüzgâr bize yardımcı olacak. Beyaz tavşan, sen bir koşu gidip rüzgârı çağırır mısın? O da gelince planımızı anlatmaya başlayacağım.” Bunu diyen güzeller güzeli ağacı dinleyen Beyaz Tavşan hemen yola koyulmuş. Kısa süre sonra rüzgâr hızla eserek, tavşanda hızla koşarak arkadaşlarının yanına varmışlar. Rüzgâr güzeller güzeli ağaca hemen sormuş:

“Güzeller güzeli ağaç, ne oldu, neden hemen çağırdın beni? Kötü bir şey mi oldu yoksa?” onu böyle gören güzeller güzeli ağaç gülümsemiş.

“Gel rüzgârım konuşacağız. Şimdi az çok olanları hepimiz biliyoruz. İnsanlar yaprakları solan bir arkadaşımızı görünce hemen kesmeye başlıyorlar. Bunu durdurmak için de bir planım var. Rüzgâr kardeş, insanlar geldiği zaman bize yardım etmeni istiyorum. Yardımcı olur musun bizlere?”

“Elbette olurum güzeller güzeli ağaç, ne gerekiyorsa yaparım.” demiş rüzgâr. Bunu duyan güzeller güzeli ağaç çok sevinmiş ve hemen konuya devam etmiş:

“Evet dostlarım, planı anlatmaya başlıyorum. İnsanlar ormana girdiği zaman rüzgâr, şiddetli bir şekilde esmelisin. Öyle bir es ki insanlar içeriye giremesinler. Eğer girmeye devam ederlerse de rüzgâr bize doğru esmelisin. Bizde dallarımızı salladıkça onları buradan uzaklaştırırız. Rüzgâr senin burada çok sert esmen gerekiyor. Her şey sana bağlı bu yüzden çok dikkatli olmalıyız, olur mu?”

“Elbette güzeller güzeli ağaç. Dikkatli olacağım ve ağaçları artık kesemeyecekler. Onları bu şekilde birkaç gün boyunca korkutursak, daha da bu ormanlara giremezler.” diye söylemiş rüzgâr. Herkes bu planı çok beğenmişti ve gerçekten işe yarayabilmesi için de ümit ediyorlarmış. İnsanların ne zaman ormana gelecekleri belli değilmiş fakat ormandakilerin hepsi her an tetiktelermiş. Aradan 3 gün geçtikten sonra insanların geldiğini gören rüzgâr hemen herkese haber vermiş:

“Dostlarım, hadi hemen toplanın. İnsanlar ormana doğru geliyorlar ve çok yakınımızdalar.”

“Rüzgâr, sen hemen yerini al. Arkadaşlarım sizlerde hazır olun. Eğer rüzgâr’ ın esintisine rağmen ormana girmeye devam ederlerse bu sefer bizler müdahale edeceğiz.” demiş güzeller güzeli ağaç ve herkes onu dinleyip hazırlanmış. İnsanlar ormana yaklaşmalarına az kala rüzgâr esmeye başlamış. Öyle bir esmiş ki insanlar yerlerinde duramadıkları halde yollarına devam etmişler. İnsanların devam ettiğini gören rüzgâr bu sefer daha da hızlı esmiş ve insanlar artık ileriye doğru adım bile atamıyorlarmış. İnsanlar ellerinde taşıdığı tüm eşyalarını yere bırakmışlar ve rüzgârın yavaşlamasını beklemişler. Fakat rüzgâr bir türlü yavaşlamıyormuş hızla esmeye devam ediyormuş. İnsanların içlerinden biri bu duruma çok sevinmiş ama belli etmemiş. Çünkü orman dostu bir insanmış. Ağaçların kesilmesine üzülüyor ve hayvanların ürkekçe bakmalarından derin bir üzüntü duyuyormuş. Arkadaşlarına kaç kere bu işi yapmamalarını söylemiş fakat kimse onu dinlememiş. Bu kalbi güzel insanın çok da güzel bir köpeği varmış. Köpeği bile çok rahatsız olmuştu bu durumdan. Ne zaman bu ormana gelseler köpeği huzursuz oluyormuş. Bu insanın yüreği de el vermiyordu bu ormanın bu şekilde yok olmasına ama arkadaşlarını buradan uzaklaştırabilmek için de elinden bir şey gelmiyormuş. İnsanlar ayaklanmışlar ve rüzgâra aldırış etmeden yola devam etmeye başlamışlar. Ormana yaklaştıkça rüzgâr daha çok esmiş fakat insanlar bir türlü durmak bilmiyorlarmış. İnsanlar durmadığı için ormandakiler de hemen ikinci planlarına geçmişler. Rüzgâr bu sefer ağaçlara doğru hızlıca esmeye başlamış. İnsanlar ormana girmişler ve bu sefer de ağaç dalları hızlıca insanlara sert bir şekilde çarpmaya hazırlanmışlar. İnsanlar girer girmez ağaç dalları ve hayvanlar insanların canını yakmadan sadece korkutmaya başlamışlar. Ağaç dalları insanların girmesini engelliyor, hayvanlar ise insanlara sinirli bir şekilde ses çıkararak korkutuyorlarmış. Ormanın yok olmasını istemeyen insanın köpeği oradaki hayvanlarla konuşmaya başlamış:

“Ne olur sakin olun, bizde dostum olan bu insanla sizin yok olmanızı istemiyoruz fakat diğer insanlar buna izin vermiyor. Ağaçları kesmek ve onun yerine yeni evler yapmak istiyorlar. Bu yüzden onları durduramadık. Bana inanın bende size yardım etmek istiyorum ama ne yapacağımı bilemiyorum.” Ormandakiler bunları söyleyen köpeğin dürüst olduğuna inanmışlar. Gerçekten de bu köpek onlara yardım etmek istiyormuş fakat ne yapacağını bilemez durumdaymış. Bu beklenmedik olay karşısında ormandakiler de başka bir plan kurup bunu köpeğe anlatmışlar ve bunlar olurken rüzgâr hala esmeye devam ediyormuş. Köpek onlara bir teklif sunmuş ve demiş ki:

“Arkadaşlar, benim size bir teklifim var. Gelin hep beraber insanlarla konuşalım. Size zarar vermemelerini ve ağaçları bu şekilde kesmelerinin doğa için ne kadar zararlı olacağını anlatalım.” demiş. Bunu duyan ormandakiler en başta istemeseler de insanlarla konuşmanın yararlı olacağını düşünmüşler ve güzeller güzeli ağaç insanlarla konuşmaya başlamış:

“Merhaba insanlar. Ne zamandan beridir ormanı nasıl yok ettiğinizin farkında değil misiniz? Siz bizi bu şekilde kestikçe nefeslerinizi de kesmiş oluyorsunuz. Her bir ağaç sadece kendini değil tüm dünyayı yaşatabilmek için çalışıyor. Ayrıca hayvan arkadaşlarımızı da nasıl korkuttuğunuzu göremiyor musunuz?” demiş. Ormanın konuştuğunu duyan insanlar o kadar şaşırmışlar ki ama bu güzeller güzeli ağacın ve ormandakilerin haklı olduğunu sonunda fark etmişler ve onlara:

“Hepinizden özür dileriz. Bir daha asla ağaçları kesmeyeceğiz.” demişler ve oradan uzaklaşmışlar. O günden sonra hem ormanlar daha uzun yaşamış hem de insanlar doğayı korumuşlar.