Tarla Faresi ile Leylek

Büyük bir tarlada, küçük bir fare yaşarmış. Bu fare tarla faresiymiş. Tarla faresi, tarladan aldığı buğdayları yiyerek yaşamını sürdürürmüş. Çok küçükken kaybolmuş ve ailesini arasa da bulamamış. Yıllardır da aile özlemi çekiyormuş.

Bir gün uzun bir yolculuğa çıkmaya ve ailesini tekrar aramaya karar vermiş. Bu sefer bulacağından eminmiş. Yanına bir yıl yetecek kadar buğday almış ve yola koyulmuş küçük tarla faresi. Dünyanın ne kadar büyük ve karmaşık olduğunu düşünmüş.

Küçük bir fare olarak, yaşamını sürdürmek gerçekten çok zormuş onun için. Az gitmiş, uz gitmiş. Küçük fare ne kadar giderse gitsin, nerede ararsa arasın ailesini bulamıyormuş. Tarla faresi ailesini ararken çok yorulmuş. Bir göl kenarına gitmiş. Otların arasında dinleneyim demiş. Yemeğini yemiş ve uyuklamaya başlamış. Bir süre sonra bir sesle irkilerek uyanmış. Bu bir köpek sesiymiş. Gittikçe de yaklaşıyormuş üstelik. Tarla faresi ne yapacağını bilemez bir halde, kendini  göle atıvermiş.

Köpek gölün kenarına gelmiş ve tarla faresine doğru havlamaya devam etmiş. Tarla faresinin sorunu köpekken, şimdi ikinci sorunu da yüzme bilmiyor olmasıymış. Tarla faresi kendi kendine çırpınırken, bir anda kendini bir şeyin üstünde bulmuş. Ne olduğunu anlamadan da bulutların üzerinde olduğunu fark etmiş. Çığlık atmaya başlamış korkudan. Üstünde olduğu şeye bakıp, bunun bir leylek olduğunu görmüş. Çığlığı daha da kuvvetlenmiş. 

“Hey hey , sakin ol dostum. Kulağımı patlattın. Sadece sana yardım ediyorum.” demiş bir ses. Bu ses leyleğe aitmiş. Leylek tarla faresinin göldeki durumunu görmüş ve ona çok üzülmüş. Bu yüzden fareyi, hem köpekten hem de boğulmaktan kurtarmış. 

Tarla faresi ile leylek o gün uzun uzun sohbet etmişler. Dost olmuşlar. Tarla faresi, ailesini aramak için yollarda olduğunu söylemiş. Leylek de fareye yardım etmek ve onun ailesini bulmasına yardım etmek istemiş. Leylek ile fare uzun mu uzun bir yolculuğa çıkmışlar. Arada dinlenmek için bir gün mola veriyor, sonra yollarına devam ediyorlarmış. Yine bir gün leylek ve tarla faresi havada süzülürken, leylek dengesini sağlayamayıp aşağı düşmeye başlamış.

Aşağıdaki çocuklar leyleğe sapanla büyük bir taş atmışlar ve leylek bu yüzden yaralanmış. Tarla faresi düştüğü için değil de,  dostu leylek için çok korkmuş. En sonunda yere düşmüşler. Tarla faresi leyleğin sırtından inmiş ve dostu için ağlamaya başlamış. O sırada bir ses duymuş. Bir fare ailesi onlara yardıma gelmiş. Leyleği evlerine taşımışlar ve ona iyileşmesi için bakmışlar. Tarla faresini de misafir etmişler. Tarla faresi onlara kaybolma hikayesini anlatmış ve sonra ailesini aramak için yollara düştüğünü söylemiş. 

Meğerse, bu fare ailesinin de küçükken çocukları kaybolmuş. Tarla faresinin kendi çocukları olabileceğini düşünmüşler.Küçükken kaybolan çocuklarının kuyruğunda bir doğum lekesi varmış. Bu yüzden tarla faresinin kuyruğunu kontrol etmişler ve kuyruğunda doğum lekesi görmüşler. Tarla faresinin, kendi çocukları olduğunu anlamışlar.

Baba fare ve anne fare gözleri yaşlı bir şekilde birbirlerine bakarak, olan biteni tarla faresine anlatmışlar ve kendi çocukları olduğunu söylemişler. Yıllardır, her yerde onu aradıklarını ve çok merak ettiklerini söylemişler. Tarla faresi de onların ailesi olduğunu öğrenince, koşarak sarılmış. Tarla faresi, sonunda ailesine kavuşmuş. Yaralı dostu leylek ise iyileşmiş. Leylek de tarla faresinin, sonunda ailesine kavuşmasına çok sevinmiş. Tarla faresi ile leyleğin arkadaşlıkları ölene dek devam etmiş.