Kiki ve Minik Kedi

Masallar ülkesinin ardında, güzel bir dağın yamacında küçük bir köy varmış. Kiki ve ailesi bu köyde mutlu mesut yaşıyorlarmış. Kiki, her gün okuldan gelip yemeğini yermiş. Sonra da köyün etrafındaki kırlarda dolaşır, türlü türlü çiçekler toplarmış. Topladığı çiçekleri de hasta olan babaannesine götürür ve onu mutlu edermiş. Babaannesi bu çiçekleri vazoya koyar ve her gün Kiki’ye teşekkür edermiş. 

Kiki bir gün yine okuldan gelmiş, yemeğini yemiş. Annesinden izin alıp sepetini de koluna takmış ve çiçek toplamaya gitmiş. Şarkı söyleyerek kırda gördüğü çiçekleri topluyormuş. Çiçekleri sepetine doldururken bir kedi sesi duymuş.  Etrafına bakmış ama miyavlayan kediyi görememiş. Kiki, kediyi bulabilmek için sesin geldiği yöne doğru ilerlemeye başlamış. Sesin, dere kenarındaki ağacın arkasından geldiğini anlamış. Ağacın yanına gidince orada yavru bir kedi olduğunu fark etmiş. Yavru kedi, ağacın arkasında yatıyor ve sürekli miyavlıyormuş. Acıktığını ve susadığını düşündüğü için kediye dereden su içirmek istemiş. Kediye su içirmek için eğilip kediyi kucağına almış. Dere kenarına götürerek ona su içirmeye çalışmış. Ama kedi su içmiyor ve miyavlamaya devam ediyormuş. Kiki kediye ne olduğunu merak ediyormuş. Onu tekrar yere bırakmak istemiş. O sırada kedinin patisinin kanadığını görmüş. Onun durumuna çok üzülmüş ve kediyi hemen annesine götürmek istemiş. Sepetindeki çiçekleri çıkarmış ve kediyi sepete koymuş. Hemen evinin yolunu tutmuş.

Kiki, eve gittiğinde annesi bahçedeki gül ağaçlarını suluyormuş. Kiki’nin koşarak geldiğini görünce annesi hemen ona doğru koşmuş. “Kiki, iyi misin kızım?” diye sormuş. Kiki hemen sepetindeki kediyi göstermiş. “Anneciğim, bu kediyi dere kenarında buldum. Patisi kanıyor ve çok canı yanıyor. Sürekli miyavlıyor. Lütfen ona yardım edelim!” Demiş. Kediyi gören annesi hemen onu bahçedeki minderin üzerine yatırmış. “Merak etme kızım, onu hemen iyileştireceğiz.” Demiş. Annesinin bu lafıyla Kiki, sakinleşmiş. Kediyi iyileştirebilecekleri için çok mutlu olmuş. Annesi önce kedinin ayağını suyla yıkamış ve temizlemiş. Sonra temiz bir sargı beziyle kedinin ayağını sarmış. Kiki merakla ve heyecanla sormuş. “Anne, minik kedinin nesi varmış?” Annesi, kızına gülümseyerek cevap vermiş. “Korkma kızım, ağaca tırmanmaya çalışırken ayağını yaralamış.” Kiki hemen sormuş. “Peki, iyileşince o artık bizim kedimiz olabilir mi?” Annesi “Tabi ki olabilir, ama ona bir isim de koymamız gerek.” Diyince Kiki hemen bir isim bulmuş. “Mırnav olsun mu anneciğim? Ben onu bulduğumda sürekli miyavlıyordu.” Annesi gülerek “Olsun.” deyince minik kedinin adı Mırnav oluvermiş.

Mırnav’ın ayağı sarılınca miyavlaması durmuş. Kiki, bütün gün Mırnav’ın başında beklemiş. Mırnav’la sohbet etmiş. Ona, babaannesini ve topladığı çiçekleri anlatmış. Ama bir süre sonra Mırnav yeniden miyavlamaya başlamış. Kiki, bu sefer Mırnav’ın ne istediğini anlamış. Annesine gidip “Anneciğim, Mırnav’a süt ve su verebilir miyim? Karnı çok acıkmış.” Demiş. Annesi, kızının bu isteğini duyunca hemen küçük bir tabağın içine su ve süt koymuş. Kiki de koşarak bunları Mırnav’a götürmüş. Mırnav, iştahla sütünü ve suyunu içip mutlu olmuş. Karnı doyunca da hemen uyuyakalmış. 

Kiki  o günden sonra Mırnav’ın yanından hiç ayrılmamış. Mırnav kısa bir süre sonra iyileşmiş. Hiç yerinde durmuyor ve sürekli Kiki ile oyun oynamak istiyormuş. Kiki bu kez çiçek toplamaya giderken sepetine Mırnav’ı da almış. Onunla birlikte çiçek toplayıp babaannesinin yanına gidiyorlarmış. Kiki’nin babaannesi de Mırnav’ı çok sevmiş. Kiki ve Mırnav çok yakın iki arkadaş olmuşlar ve mutlu mesut yaşamaya devam etmişler.