Balveren

Bir varmış, bir yokmuş. Gökyüzünün altın ışıklarla boyandığı, rüzgarın orkestralar gibi şarkılar söylediği yemyeşil bir ormanda, Arıköy adında bir yer varmış. Bu köyde, binlerce arının yaşadığı görkemli bir kovan bulunurmuş. Arıköy’deki arılar, herkesin hayran olduğu kadar çalışkan ve düzenliymiş. Fakat kovanın en küçük üyesi Balveren, diğerlerinden biraz farklıymış.

Balveren diğer arılar gibi sabah erkenden uyanıp çiçeklerin polenlerini toplamak yerine, sıklıkla hayallere dalarmış. Bazen ormanın derinliklerinde gezinir, bazen de gökyüzüne uzun uzun bakarak yıldızları düşünürmüş. Diğer arılar ise onun bu alışkanlıklarını anlamaz, onu tembel sanırlarmış.

Bir gün, Kraliçe Arı tüm arıları büyük bir toplantıya çağırmış. Altın tahtının üzerinde otururken, sesi tüm kovanı doldurmuş:

“Sevgili arılarım! Kış yaklaşıyor ve kovanımızda yeterli bal stoğu yok. Hepinizin daha disiplinli çalışmasını istiyorum. Herkes bir damla bal daha fazla yaparsa, bu kışı rahatlıkla atlatabiliriz.”

Balveren, kraliçenin sözlerini dinlerken yüreğinde bir kararlılık hissetmiş. “Belki de bu sefer herkese gerçekten çalışabileceğimi gösterebilirim,” diye düşünmüş. Ama nasıl? Diğer arılar gibi hızlı ve güçlü olmadığını biliyormuş. Ancak bir yeteneği varmış: Hayal gücü.

Ertesi sabah, Balveren tüm cesaretini toplayarak en yakın arkadaşı Polen’e yaklaşmış. Polen, çalışkanlığı ve zekasıyla tanınan bir arıymış. Balveren, “Polen, kovan için daha fazla bal yapmanın yollarını düşündüm. Ama bunu farklı bir şekilde yapabiliriz,” demiş.

Polen, kaşlarını çatmış. “Nasıl yani? Bal yapmak için polen toplamalıyız. Başka bir yolu yok.”

Balveren gülümsemiş. “Fakat polen toplamak için daha verimli bir yöntem bulabiliriz. Çiçekleri daha hızlı bulabileceğimiz bir harita hazırlayabiliriz. Böylece daha az zamanda daha çok polen toplayabiliriz.”

Polen şaşkınlıkla Balveren’e bakmış. “Bu işe yarayabilir… Ama haritayı nasıl yapacağız?”

Balveren, gözleri ışıldayarak, “Bu gece yıldızlara bakarak bir plan çizeceğim. Çiçeklerin yerini tahmin edebiliriz!” demiş.

Gece olmuş, orman sessizliğe bürünmüş. Balveren, kovanın tepesine çıkmış ve gökyüzüne bakarak yıldızların yerleşimini incelemiş. Her bir yıldız, ona çiçeklerin yerini gösteriyor gibi görünüyormuş. Saatlerce çalışmış ve sonunda polenlerin en yoğun olduğu bölgeleri işaretlediği bir harita hazırlamış.

Ertesi sabah, haritasını Polen’e göstermiş. “İşte, denemeye değer!” demiş.

Polen, önce tereddüt etmiş ama Balveren’in azmini görünce ona güvenmiş. Bir grup arıyı toplamış ve haritayı kullanarak çiçeklerin bulunduğu alanlara doğru yola çıkmışlar. Harita işe yaramış! Arılar, normalden çok daha kısa sürede bolca polen toplamışlar.

Akşam olduğunda, Kraliçe Arı, Balveren ve Polen’i huzuruna çağırmış. “Bugün topladığınız polen miktarı inanılmazdı. Bunu nasıl başardınız?” diye sormuş.

Balveren, utangaç bir şekilde gülümsemiş ve haritasını göstermiş. Kraliçe Arı, haritaya hayran kalmış ve Balveren’i tebrik etmiş. “Senin hayal gücün ve azmin sayesinde kış için yeterli bal stoğumuz olacak,” demiş.

Balveren artık kovanın en sevilen arılarından biri olmuş. Tüm arılar ona danışır, yeni yöntemler bulmak için yardım istermiş. Ama Balveren, her zaman bir şeyi hatırlarmış: Çalışkanlık sadece kas gücüyle değil, akıl ve azimle de mümkünmüş.

Kovan kışı rahatlıkla atlatmış ve Balveren, hayallerinin peşinden giderek çalışkanlığın yeni bir anlamını tüm Arıköy’e öğretmiş.

Masal burada bitmiş. Göklerde yıldızlar, ormanda arılar, hayatta hayaller hiç bitmesin!