Gezegenlere Yolculuk

Bir varmış bir yokmuş. Bir gün Küçük Kâşif, gezegenlere yolculuk yapmaya karar vermiş. Meraklı bir çocuk olan Küçük Kâşif, gitmek istediği gezegenlerin listesini yapmış. Kendisine bir astronot kıyafeti almış, bir de uzay gemisi. Uzun mu uzun bir yolculuğa çıkmış. Küçük Kâşif’ in ilk durağı Ay olmuş. Küçük Kâşif Ay’a geldiği anda Ay onu selamlamış.

-Hoş geldin Küçük Kâşif. İlk bana gelme sebebin nedir?

Küçük Kâşif:

-Merhaba Ay, dünyaya en yakın gezegen sensin. Bu yüzden ilk sana geldim.

Ay gülümsemiş. Biraz sohbetten sonra Küçük Kâşif Ay’a veda ederek yoluna devam etmiş. Sonraki durak Merkür olmuş. Küçük Kâşif Merkür’e adım atar atmaz terlemeye başlamış. Merkür çok ama çok sıcak bir gezegenmiş. Merkür Küçük Kâşif’in selamlamış ve:

-Ne o Küçük Kâşif, terledin galiba. HAHHAHHA

Diyerek kahkaha atmış. Küçük Kâşif:

-Ne yapayım Merkür. Gerçekten çok sıcaksın. Bunun nedenini merak etmedim değil hani.

Merkür:

-Bilmiyor musun Küçük Kâşif? Ben güneşe en yakın gezegenim. Bu yüzden sıcaklığım yüksektir benim.

Küçük Kâşif kafa sallamış. Sıcaktan kavrulmadan önce gitmesi gerektiğini anlamış. Merkür ile vedalaşmış. Venüs’e doğru yol almış. Yolculuğunda bir sürü yıldızla karşılaşmış. Her birine selam verip yoluna devam etmiş. Sonunda Mars’a ulaşmış. Küçük Kâşif Mars’a ulaştığı anda üşümeye başlamış. Kendi kendine:

-Burası ne kadar da soğuk bir gezegen böyle.

O anda bir ses duymuş:

-Ne o? Üşüdün galiba ufaklık. Beni ziyaret edenler sıkı giyinmeli.

Bu konuşan Mars’mış. Küçük Kâşif tir tir titrerken:

-Gerçekten de çok soğuksun. Ben donmadan önce gitsem iyi olur.

Küçük Kâşif Mars’a veda ederek yoluna devam etmiş. Sıradaki gezegen Jüpiter’miş. Jüpiter kendini belli eden bir gezegenmiş çünkü kocamanmış. Küçük Kâşif heyecanla Jüpiter’e inmiş. Fakat o da ne? Jüpiter o kadar hızlı dönüyormuş ki Küçük Kâşif’ in başı dönmüş. Oyyy diyerek poposunun üstüne düşüvermiş. Jüpiter ise kahkahalarla gülmeye başlamış ve:

-Hahhahhahha! İyi misin Küçük Kâşif?

Küçük Kâşif:

 -Ah evet, iyiyim. O kadar hızlı dönüyorsun ki başımı döndürdün Bay Jüpiter.

Deyip Küçük Kâşif de gülmeye başlamış. Küçük Kâşif Jüpiter ile biraz sohbet ettikten sonra yolculuğuna devam etmiş. Satürn’e doğru ilerlemiş. En sonunda Satürn’e inmiş. Satürn diğer gezegenlerden biraz farklıymış. Etrafında kocaman bir halkası varmış. Küçük Kâşif:

-Hey! Bu da ne böyle? Yoksa bu bir etek mi?

Demiş Satürn’ün halkasına bakarak. Satürn şaşırarak:

-Etek mi? Ne eteği yahu? O benim halkam. 

 Bir anda sert bir rüzgâr esmeye başlamış. Küçük Kâşif’ in saçları havalanmış ve rüzgâr yüzünden zar zor konuşarak:

-Bu rüzgâr da neyin nesi?

Satürn:

-Bilmiyor musun Küçük Kâşif? Ben rüzgârlı bir gezegenim.

Küçük Kâşif:

-Ben artık gitsem iyi olur. 

Diyerek Satürn’e veda etmiş. Neptün’e doğru yol almış. En sonunda Neptün’e ulaşmış. Bu gezegenlerin sonuncusuymuş. Küçük Kâşif Neptün’e indiğinde selam vermiş.

Neptün:

-Hoş geldin Küçük Kâşif. Bir hayli yorgun görünüyorsun.

Küçük Kâşif:

-Hoş buldum. Güneşe gerçekten çok uzaksın. Seni bulmak pek kolay olmadı Neptüncüğüm. 

Neptün gülümsemiş. Küçük Kâşif Neptün ile biraz sohbet ettikten sonra veda etmiş. Küçük Kâşif gezegenleri tanıdığı için çok mutluymuş. Fakat artık Dünya’ya dönme vaktiymiş. Küçük Kâşif’in uzun bir yolculuk bekliyormuş.