Zehirli Mantarlar

Uzun yıllar önce mantarlarıyla meşhur bir sahil kasabası varmış. Bu kasaba halkı tüm geçimini yetiştirilen mantarlardan sağlıyormuş. Halk mantarları pazara götürüp satar ve geçimini böyle sağlarmış. Hepsi hallerinden çok memnun yaşayıp giderken, içlerinden birinin aklına değişik bir fikir gelmiş. Farklı bir mantar üretip, daha fazla para kazanabileceğini düşünmüş ve böylece daha zengin olabilirim diye aklından geçirmiş. 

Bu düşüncesini hayata geçirebilmek için hemen ertesi sabah dağ bayır dolaşıp, değişik mantar türlerini aramaya başlamış. Farklı bir mantar bulup zengin olma hayali aklına o kadar yer etmiş ki, dur durak bilmeden günlerce, bu arayışa devam etmiş. Günler sonunda aradığı o mantarı bulmuş. Kırmızı renkli olan bu mantarlar diğerlerinden daha farklı görünüşüyle adeta göz kamaştırıyormuş. Köylü aradığını bulmanın sevinciyle toplayabildiği kadar kırmızı mantarı hızlı bir şekilde yanında getirdiği torbaya doldurmuş. Hemen evine dönerek malzemelerini yanına almış ve mantar tarlasına doğru yola koyulmuş. Tarlasına ektiği tüm normal mantarları sökmüş ve bunların yerine kırmızı mantarları ekmiş. Bir zaman sonra tarlasındaki kırmızı mantarlar iyice gelişip büyümeye başlamışlar. Mantarları hasat etme zamanı yaklaşınca köylü heyecanlanıyor, bu mantarları satıp zengin olma hayalleri kuruyormuş. 

Bu sırada adamın tarlasındaki kırmızı mantarlar diğer köylülerin de çok dikkatini çekmeye başlamış. Bu mantarların neden böyle farklı renkte olduğunu sorduklarında adam, bunları özel olarak dağlardan toplayıp getirdiğini övünerek anlatmaya başlıyormuş. Diğer köylüler bu kırmızı mantarların zehirli olabileceği konusunda ona uyarılarda bulunduğunda ise; ‘‘Zehirli olsalar hiç böyle parlak ve güzel görünürler mi? Belli ki beni kıskandıkları için böyle şeyler uyduruyorlar’’ diye düşünüyormuş. Eşi bile adamı bu mantarların zehirli olabileceği konusunda uyarır fakat adam ‘‘Senin aklın bu şeylere çalışmaz! Benim işime karışma!’’ diyerek eşine bağırırmış. Kadın en sonunda eşinin kendisini dinlemediğini anlayınca bu konuda uyarmaktan vazgeçmiş. 

Aradan uzun bir zaman geçmiş ve artık tüm mantarların hasat vakti gelmiş. Köylüler tarlalarından mantarlarını toplamaya başlamışlar. Adamda hevesle tarlasına giderek kırmızı mantarlarını toplamaya başlamış. Tarlada çalışırken hep mantarlarını sattığını hayal eder ve zengin olma hayaliyle yanıp tutuşuyormuş. Hayallerine kendisini öylesine kaptırmış ki, çok zengin olup bu köyden giderek, şehirde güzel bir ev ve araba alır rahat bir hayat sürerim diye düşünmeye başlamış. Günlerce sabahtan akşama kadar tarlasındaki mantarları tek başına toplamış, karısı mantarların zehirli olduğunu söylediği için ona olan kızgınlığından dolayı kadını tarlanın yanından bile geçirmemiş. Sonunda tüm mantarları toplayarak ertesi sabah pazara götürüp satmak için arabasına yüklemiş. O gece rüyasında mantarları satıp çok zengin olacağını, şehirde yaşadığını ve ara sıra köye ziyarete kendi arabasıyla geldiğinde çok saygıyla karşılandığını görmüş. Sabaha karşı uyanmış ve daha havanın aydınlanmasını beklemeden sabırsızlıkla pazara doğru arabası ile yola çıkmış. Herkesten önce pazar yerine varmış, kırmızı mantarları tezgâha yerleştirerek müşteri beklemeye başlamış. 

Bir süre sonra diğer köylüler de yavaş yavaş tezgahlarını kurmaya başlamışlar. Bu arada adam onların hepsine yüksek bakıp, mantarlarını satıp zengin olacağını ve hepsinden daha iyi bir hayat yaşayacağını söyleyip hava atıyormuş. Köylüler adamın bu tavrına çok bozulsalar da hiçbir şey söylememişler. Sessizce bekleyip olayın sonucunu görmek istemişler. Birkaç saat sonra ilk müşteriler gelmeye başlamış. Diğer köylüler mantarlarını satmaya başladıkları halde kimse kırmızı mantarları satın almak istemiyormuş. 

Tezgâhın önünden geçen herkes kırmızı mantarları görünce, başka tezgahlara yöneliyorlarmış. İlk gün böyle geçip gitmiş ve adam eve eli boş dönmüş. ‘‘Bugün şansım yaver gitmedi ama yarın çok fazla satış yapacağıma eminim.’’ Diye düşünmüş. Ertesi gün ve ondan sonraki günlerde de hiçbir şekilde satış yapamamış. Adam en sonunda dayanamayıp Pazar yerinde diğer mantarlardan almaya giden müşterileri çevirerek, bu güzel mantarlardan almaları için onlara ısrar etmiş. Fakat tüm müşteriler ağız birliği yapmış gibi o mantarlarını zehirli olabileceğini ve bildikleri mantarları alarak kendilerini güvende hissettiklerini söylemişler. Adam akşam sinirli bir halde eve gelmiş ve eşine kendisine kırmızı mantarlardan yemek pişirmesini söylemiş. Kadın yapma bu mantarlar zehirli olabilir dese de adam onu dinlememiş. Adam, kadını dinlemeyince çaresizce mutfağa gidip kırmızı mantarlardan pişirmeye başlamış. Adam mantarları yerken bir yandan ‘‘Oh mis gibi mantar işte, ağzının tadını bilen herkes bunu yer, yarın kırmızı mantarları yiyip zehirlenmediğimi herkese göstereceğim ve kapış kapış satın alacaklar’’ deyip duruyormuş. Bir anda öksürmeye ve yerde kıvranmaya başlayan adamı o halde göre karısı zehirlendiğini anlamış ve koşarak komşulardan yardım istemeye gitmiş. 

Gecenin bir yarısında adamı hastaneye kaldırmışlar. Hastanede yapılan incelemeler sonucu doktorlar adamın zehirlendiğini söylemiş. Acil olarak midesi yıkanmış ve adam sabaha kadar hastanede tedavi görmüş. Karısı bütün gece başucunda beklemiş ve adam onu dinlemeyip mantarları yediği için çok pişman olmuş. Zengin olma hırsıyla tüm tarlaya zehirli mantarları ektiği aklına geldikçe çok utanıyormuş. Adam karısıyla birlikte eve dönerken yol boyunca ellerinde para olmadığı için kışı nasıl geçireceklerini düşünüp durmuş. Karısıyla birlikte bahçe kapısında içeri giren adam gözlerine inanamamış. Arabasının arka tarafı ağzına kadar mantarla doluymuş. Mantarların üstünde de bir kâğıtta not yazıyormuş: ‘‘Hepimiz kardeşiz, biz birbirimizi zor günlerde yalnız bırakmayız. Bu mantarlar bizim kazancımızdan senin payına düşenler. Senin hep yanındayız’’ diye yazıyormuş. Adam bu duruma çok sevinerek o gün pazara mantar satmaya gittiğinde utanarak tüm arkadaşlarından özür dileyip çok teşekkür etmiş. O günden sonra adam para hırsına hiç kapılmadan, ihtiyacı olan herkese yardım eden iyi bir adam olmuş.