Açgözlülük ve Yardımlaşmak

Bir varmış bir yokmuş. Ormanda yaşayan sinsi ve her zaman aç olan bir Kurt varmış. Bu Kurt her zaman yaptığı gibi, bugün de ormanda yemek arayışına çıkmış. Etrafta bulduğu her şeyi yiyor fakat bir türlü doymak bilmiyormuş. Yolda giderken onu gören Maymun, Kurt’a seslenmiş:

"Kurt arkadaş, yine nerelere gidiyorsun?" demiş. Kurt ise:

"Ne yapayım be Maymun kardeş, yemek arıyorum fakat bir türlü bulamıyorum." demiş. Maymun da:

"Ah be Kurt arkadaş, biz seni bilmez miyiz? Sen bulsan da, ne yesende doymazsın. Karnın tok olsa gözün doymaz, gözün tok olsa karnın doymaz." diye söylenmiş Kurt arkadaşına.

"Aşk olsun Maymun kardeş, ben öyle bir hayvan mıyım?" demiş Kurt' ta. Aslında Maymun arkadaşının söylediklerinin hepsi doğruymuş. Bu yüzden de zoruna gitmişti. Arkadaşını sevdiği için çok söz söylemek istemedi ona. O bunları düşünürken Maymun arkadaşı da:

"Hadi Kurt arkadaş, gidiyorum ben. Malum çocuklara da yemek bulmak gerek. Senin gibi tek boğazımız yok bizim." diyerek gülüşmüşler.

"Tamam Maymun kardeş. Görüşürüz." diyerek, birbirlerinden ayrılmışlar. Kurt bu sefer o kadar açmış ki, karnının ağrısından yürüyemiyormuş bile. Karnında hep zil çalıyormuş. Ormanda biraz ilerledikten sonra iki tane güzel mi güzel Geyik görmüş. O kadar güzellermiş ki, Kurt' un ağzının suyu akmış. Bir an önce onları yemek istiyormuş. Geyikler ise onu hala fark etmemişlerdi. Dere'den susuzluklarını gidermek için, su içiyorlardı. Fakat Kurt tam onların üstüne saldıracakken bir anda arkalarını dönmüşler ve Kurt fark etmiş ki bu onun Geyik arkadaşları. Biri Anne Geyik, diğeri de yavrusuydu. Onları görünce Kurt, içinde büyük bir utanç yaşamıştı. Kurt sonra yavaş yavaş onların yanına gitti. Onları gören Geyik arkadaşları:

"Kurt kardeş, ne ararsın sen buralarda?" demişler. Kurt ise onlara:

"Yemek arayışına çıkmıştım bende ama biraz fazla uzaklaşmışım." demiş. Anne Geyik ona:

"Kurt kardeş, çok yorgun görünüyorsun. Hasta mısın yoksa?" Kurt ise:

"Yok Geyik kardeş. Sabahtan beridir yemek arıyorum fakat bir türlü yiyecek bir şey bulamıyorum."

"Aaa, sen mi yiyecek bir şey bulamıyorsun. Herkes senin ne kadar sinsi olduğunu bilir Kurt kardeş. Sen kolay kolay aç kalmazsın. Beni bile yersin arkadaşın olmasam." diye söyleyince Kurt' un yanakları bir anda utançtan kıpkırmızı olmuş. Bunu gören Geyik sormuş:

"Neden bu kadar kızardın Kurt kardeş?"

"Geyik kardeş, doğruyu söylemek gerekirse az önce ben sizi başka Geyikler zannetmiştim. Tam size saldırıp yemek üzereyken de arkanızı dönünce sizin olduğunuzu fark ettim." demiş Kurt arkadaşları. Bunu duyan Geyikler korkmuş ve Kurt arkadaşları da bunu fark edip demiş ki:

"Hayır hayır Geyik kardeş. Ben size asla öyle bir şey yapmam. O kadar açım ki, gözüm dönmüştü sadece. Sizi gördükten sonra hatamı fark ettim. Biraz dinlendikten sonra yine aramaya gideceğim." Bunu duyan Anne ve Yavru Geyiğin içi çok rahatlamış. Anne Geyik Kurt' un arkadaşlarına sadık olduğunu biliyordu ama sinsi olduğu için çokta güvenemiyorlardı. Sonra Anne Geyiğin aklına bir anda bir fikir geldi. Kurt' a dönüp:

"Kurt kardeş. Bizim bugün yemeğimiz çok var. İstersen gel beraber yiyelim. Zaten Yavrum' da acıkmıştı, ben de. Bize eşlik etmek ister misin?" Kurt o kadar heyecanlanmıştı ki, açlıktan öleceğini bile düşünüyordu. Bu teklife hayır demek istemiyordu ama utangaçlığı hala gitmemişti arkadaşlarına karşı. Sonra cevap verdi:

"Yok Geyik kardeş, ben gider kendim bulurum yemeğimi. Size afiyet olsun." Geyik ise şaşırmıştı. Bu sinsi kurt arkadaşı gerçekten de istemeyerek onları yeme hayali kurduğu için utanmıştı. Bu açlığına rağmen beraber yemek yemeyi kabul etmemişti. Geyik ise Kurt' a dönüp:

"Kurt kardeş, senin değil yemek aramaya, bir adım atmaya bile halin yok. Nasıl gideceksin. Gel otur bizimle beraber yemeğini ye, sonra kendini toparlar yine aramaya gidersin, olur mu?"

"Tamam Geyik kardeş. Çok teşekkür ederim bu teklifin için." demiş Kurt arkadaşları da. Geyiğin dedikleri doğruydu çünkü. Kurt kendini çok yorgun hissediyordu. Yavru Geyik ve Anne Geyik hemen sofrayı hazırladılar. Sofra o kadar doluydu ki, herkese yetecek kadar yiyecek vardı. Sofra kurulduktan sonra herkes yemek yemeye koyuldu. Kurt o kadar yemişti ki, bu sefer de çok doymuştu. Karnı şiştiği için de yürüyemeyecek haldeydi. Biraz da sohbet ettikten sonra yerinden kalktı Kurt. Dönüp Geyik arkadaşlarına:

“Geyik kardeşler, ikinize de çok teşekkür ederim. Beni bugün bu açlıktan kurtardığınız için. Bir daha aç gözlülük yapmayacağım. Doyduğum kadarını yiyecek ve geri kalan yemekleri ise saklayacağım. Bugün ben çok iyi bir ders aldım.” Geyik arkadaşları bunları duyunca arkadaşları adına çok sevinmişlerdi. Bir daha ondan yana zor durumda kalmayacaklardı. Geyikler ise:

“Ne demek, Kurt kardeş. Sen yeter ki söylediklerinin arkasında ol. Eğer söylediğin gibi olursan herkes senin arkanda olur, sana destek olur, dost olur. Afiyet olsun.” Bunları söyleyen Geyik arkadaşlarını, Kurt arkadaş başını sallayarak onayladı. Kurt onların yanından uzaklaştıktan sonra tekrar yemek arayışına girdi. Karnı tok olduğu için hızlı hareket ediyor ve daha akıllıca düşünerek kendine yemek arıyordu. Hava kararmaya başlamıştı ve Kurt arkadaş eve dönmeye karar vermişti. O kadar mutluydu ki bu aldığı yeni kararlar konusunda, idare ederse eğer kendisine beş günlük yiyecek bulabilmişti. Ormanda evine doğru ilerlerken yine Maymun arkadaşı ile karşılaştı. Onu gören Maymun arkadaş şaşırmış ve ne diyeceğini bilememiş. Kurt arkadaşı kendisine yiyecekler bulmuş ve eve gelene kadar da onları yememişti. Maymun arkadaşı ona sordu:

“Hayırdır Kurt arkadaş, sen elin dolu evine döner miydin? Onları eve gelene kadar çoktan bitirmiş olman gerekirdi.” Kurt arkadaşı ise ona:

“Doğru söylüyorsun Maymun kardeş. Önceden yaptığım o bilinçsiz hareketi bırakacağım artık. Bugün öyle bir ders aldım ki kendime. Bundan sonra diğer günlerimi de hesap edip yiyeceğim yemeklerimi.” demiş. Bunu duyan Maymun arkadaş yine sorusunu sormuş Kurt arkadaşına:

“Ne dersi Kurt arkadaş? Anlat bakalım, neler oldu bugün?” Kurt arkadaşı, Maymun arkadaşına olan biten her şeyi anlatmış. Bunları duyan Maymun arkadaş Kurt’ a bir yandan üzülmüş, bir yandan da aldığı bu ders için memnun kalmış. Çünkü Kurt arkadaşının yaptığı bu açgözlülük onun zararınaydı ve arkadaşları da onun bu haline hem sinir oluyor hem de üzülüyorlardı. Kurt’ ta aldığı bu yeni karardan oldukça memnundu. Sonra Maymun arkadaşına sordu:

“Maymun kardeş, bugün yiyecek bulabildin mi?”

“Evet, bulabildim fakat yeter mi bilemiyorum. Akşam tekrar çıkacağım aramaya.” diyen Maymun arkadaşına Kurt, şunları söylemiş:

“Maymun kardeş, yanlış anlamazsan seninle bu yemekleri paylaşmak isterim. Hem akşam bir daha çıkmak zorunda kalmazsın. Ne dersin?” diye söylemiş. Maymun arkadaşı ise bu teklifi reddetmiş. Fakat Kurt arkadaşı ona çok ısrar edince:

“Tamam, kurt kardeş. Çok teşekkür ederim.” diye söylemiş. Ondan sonra Kurt ve arkadaşları her zaman uyumlu ve yardımlaşarak mutlu mesut yaşamışlar.